Begin deze maand dronk ik een kop thee bij Lucie.
Eigenlijk kennen we elkaar niet zo goed: zij deed mee met het PKN-Christmas-Carols-koor en in 2023 droeg ze een zelfgeschreven gedicht*voor tijdens de kerstzangbijeenkomst ‘Met mekaar zingen’ die we toen hadden georganiseerd.
Toen ik in februari mijn hele digitale kaartenbak een uitnodiging stuurde voor het ‘Af&Toe-koor’ kreeg ik een berichtje van Lucie dat ze deze keer niet meezong.
“Dan kom ik je even opzoeken, want ik ben wel benieuwd hoe het met je gaat” en zo genoten we samen begin maart van thee met iets lekkers.
We hadden een fijn gesprek, ik kreeg haar mooie gedichtenbundel en ze vroeg of ik haar een plezier wilde doen.
“In de paasviering in de Noorderkroon mag ik een gedicht voordragen. Wil jij dat dan met gitaarspel begeleiden?”

Runamara

Vrijdagavond rond 19.00 uur begon die ‘Voorjaars- en paasviering’ in de Noorderkroon.
Tot mijn grote verrassing stonden er een paar optredens van Runamara in de orde van dienst.
Dat zangtrio wordt gevormd door ‘onze’ Piety met haar twee nichten Petra en Lia.
Ze begeleiden zichzelf op de gitaar.
Nou werk ik al zolang samen met Piety op muziek-gebied en ik had Runamara nog nooit horen zingen!
Het was een streling voor het oor.
Ze zongen twee lenteliedjes, twee liederen die bij Goede Vrijdag pasten en twee paasliederen; liedjes die ze o.a. hadden geleerd van oma Liefke en oma Pieterke en die ze vroeger samen met de familie bij het traporgel zongen.

Geertje van der Meer vertelde ons een aantal dingen over ‘de weg naar Pasen’; over de 40-dagen-tijd, vasten, oude tradities en hoe het voor ons in deze tijd is.
En nog even over de aankleding van de zaal: met kerst, toen wij daar met de cantorij zongen, was ik al enthousiast over de kerststal: die stal stond er nog, maar was nu omgetoverd tot lentestal.
Door het lage plafond is  de akoestiek in de Noorderkroon heel beroerd, maar dat deed niets af aan de warmte en intimiteit die voelbaar was tijdens deze viering.

En het gedicht van Lucie?
Ze droeg het prachtig voor; over de inhoud zei Geertje: “Na zo’n mooi gedicht hoef je niet meer te preken.”
Daarom sluit ik het blog van vandaag af met het gedicht:

 

Paaskaars.

Ik heb de paaskaars aangestoken diep in mijn hart
De vlam brandt daar dag en nacht
Zij geeft mij hoop en vertrouwen
Zij wakkert, danst en flonkert zacht

De vlam die altijd bij mij is
Mijn zicht op mijn weg verbreedt en vergroot,
Mij bemoedigt troost en beschermt
Die vlam is sterker dan de dood

Ik heb de paaskaars aangestoken, een vlam die zich niet laat doven
De vlam wijst mij naar het lege graf waar enkel Liefde mij verbindt
Mij doet geloven in het mysterie van het Paasfeest
En dat het Licht van de duisternis wint.

* Wil je dat gedicht onder de titel ‘Verbondenheid’ nog eens lezen?
Hierbij een link naar het blog dat ik er toen over schreef: ‘De beste wensen uit Bethlehem’.