Op de Roderboekenmarkt van afgelopen december kocht ik een boek van een schrijfster die ik nog niet kende.
Mari Jungsted heet ze en de beslissing om het boek te kopen nam ik al na het lezen van de eerste zin op de achterflap: “Op een winterse ochtend wordt galeriehouder Egon Wallin opgehangen aangetroffen bij een middeleeuwse nederzetting op Gotland.”
GOTLAND!
Het woord alleen al zorgt voor positieve vibes door de ‘afstudeervakantie’ met Carlijn die we daar doorbrachten.
Nieuwsgierig nam ik het boek mee, een diepte-investering van € 1,50.
Ook al was boek helemaal niks, dan was ik er nog niet aan bekocht.

Maar het was niet niks, het was erg leuk zelfs.
Een onderhoudende detective, met geheime levens, meerdere verdachten, schimmige gebeurtenissen in achterkamertjes en ook genoeg te beleven op de werkvloer.
En…….. mooie beschrijvingen van Gotland.
De middeleeuwse nederzetting uit de eerste alinea bleek Visby te zijn, de ommuurde stad waar wij vele uren doorbrachten tijdens die vakantie.
De poort in de stadmuur was de poort waar wij vanaf de parkeerplaats buiten de stad onderdoor liepen.
Verder woonde de journalist Johan Berg, die een rol heeft in het verhaal, in Roma, waar wij een huisje hadden gehuurd en ze gingen op een gegeven moment met de auto naar Faro met het pontje waar wij ook op hebben gestaan.
Het is net als met de boeken van Anne Doornbos: dat de hoofdinspecteur vanuit zijn kantoor naar het zuiden kijkt en de televisietoren van Hoogersmilde in de verte ziet: het is bekend terrein, waardoor je je geen voorstelling meer hoeft te maken in je hoofd, want je weet gewoon hoe het er daar uitziet.

De rechercheur in dit boek heet Anders Knutas en hij probeert licht te scheppen in de duisternis van de kunstwereld.
We maken kennis met Anders’ collega Karin en met bovengenoemde journalist Johan, die al wel een kind heeft samen met zijn vriendin, maar nog niet samenwoont.
Via dit boek kom je terecht in de wereld van de kunsthandel: galeries van naam, kunstcollecties en jonge kunstenaars die naam maken via erkende/gevestigde galeriehouders.
Verder lees je iets over Nils Dardell, een beroemd Zweeds schilder die het schilderij ‘De stervende dandy’ maakte.
Het mooie van internet is dat je zo’n schilderij dan kunt opzoeken.

Verder was het natuurlijk een ‘gewone’ detective.
Er gaat na Egon nog iemand dood, men tast lang in het duister, maar aan het eind worden alle losse eindjes met elkaar verbonden en weet je precies hoe het allemaal zit.
En ondertussen zat ik tijdens het lezen te genieten van de herkenbaarheid van de plaatsen op Gotland, zoals de kerkruïne midden in de stad en de verschillende beschrijvingen van de Oostzee: rotsblokken, zandstranden en jaloersmakende zonsondergangen.
Sweet memories.

Nog geen kennisgemaakt met de blogserie die ik schreef over Gotland?
Hierbij een link naar het eerste blog, onderaan dat eerste verhaal vind je een overzicht van alle 13 blogs die ik daarover schreef.
Wil je het verhaal lezen dat bij de afbeelding hiernaast hoort?
Klik dan hier: torentje.