Even een weekje terug in de tijd.
Maandagmorgen 14 april, na de Gradagen, moesten wij rond 10.00 uur uit Casa Grada vertrekken, want ’s middags kwamen er nieuwe huurders in.
Maar toen wilden we eigenlijk nog niet naar huis: ik had een snipperdag opgenomen en als je naar huis gaat verval je zo weer in het patroon van ‘de-was-en-even-de-stofzuiger-er-door’ en daar had ik nog geen zin in.
We dronken nog een kop koffie in de nieuwe kantine van ‘Het Timmerholt’ en daarna zochten we de parkeerplaats ‘Kibbelveen’ op.
Die ligt aan de rechterkant van de weg van Schoonoord en Noord Sleen.
Vanaf die parkeerplaats beginnen verschillende boswandelingen en wij kozen voor de Vosseven-route: aangegeven met blauwe bordjes en ongeveer 5 kilometer lang.
Misschien kun je je het nog herinneren: maandag 14 april was het prachtig weer.

Het was een mooie, afwisselende wandeling.
We liepen sommige stukken door het bos, maar ook door een deel van het Slenerzand.
De blauwe bordjes leidden ons naar een archeologische site waar wij al eerder waren geweest: in 2023 fietsten we een middag richting Noord Sleen.
Dit schreef ik er toen* over:
“Ik wilde kijken bij de Celtic Fields die daar in de buurt van het hunebed ‘de Papenloze kerk’ nog te zien zijn.
We zagen niet alleen de pré-historische akkertjes, maar ook een grafheuvel.”
Nu wandelden we door een veld met pré-historische grafheuvels en ontwaarden een eeuwenoud karrenspoor.

De kern van het Slenerzand bestaat uit stille bossen die het domein zijn van tientallen vogelsoorten

Het is een oud stuifzandgebied met hier en daar grillige jeneverbes-bossen.
Je treft heidevelden aan en natuurlijk ook het Vosseven: bosmeertje waar wij grauwe ganzen en  ‘dodaars’ ontwaarden.
Niet omdat wij die vogels zomaar bij naam kennen, maar omdat wij de ‘Merlin Bird’ Sound ID op onze telefoon hebben.
Die app luistert naar de vogels om je heen en geeft laat je een plaatje zien van welke vogel je hoort.
Ge.Wel.Dig.
Meer dan twintig vogels konden we onderscheiden; dat vogelspotten verhoogt beslist het plezier dat je beleeft aan zo’n wandeling.

Wat we ook zagen tot onze stomme verbazing: een volwassen reebok die ongeveer 50 meter van ons af door het bos heen sprong.
Op maandagmorgen zijn er natuurlijk verder geen mensen in het bos, dus het beest voelde zich waarschijnlijk veilig.
We kwamen een uur lang helemaal niemand tegen in het bos, geen wandelaars en geen fietsers.
Maar de eerste fietser die we na dat uur zagen riep: “Hé daar is Ada!” en dat was nog onwaarschijnlijker dan de springende ree: het was teamleider  Sylvia van onze afdeling van Team290.
Ze was die maandag ook vrij en deed met haar man een fietstocht van 29 kilometer.
De mannen maakten even kennis met elkaar en praatten even kort bij, daarna ging ieder weer zijns/haars weegs.

Heb je een snipperdag…….

* Hele blog lezen? Hierbij een link: ‘De prinses van Zweeloo‘.