“Die is niet goed, hoor!”
Vorige week pakte ik bij de supermarkt een pak caffeïne-vrije koffie dat niet vacuüm verpakt was.
De mevrouw naast mij dacht dat de koffie ‘niet goed’ zou zijn, omdat we helemaal gewend zijn aan pakken knoerharde koffie.
“Vroeger maalde mijn moeder het zelf van koffiebonen” vertelde ik haar.
“Met zo’n molentje aan de muur en een glazen bakje waar de gemalen koffie in werd opgevangen.”
Er kwam van alles boven bij de mevrouw.
“O ja! Bij ons thuis ook! En dan kwam er altijd nog een klein lepeltje  Buisman in…”
Het zijn verhalen uit de categorie ‘Oma vertelt’ en op dat soort momenten realiseer ik me nog beter dat ik al 60+ ben.

Met Gerard had ik het over theezakjes.
“Hoe was dat vroeger dan?”
“Mijn moeder deed losse thee in kokend water en bij het opschenken legden we een theezeefje over het kopje om de theebladen in op te vangen.”
Een theezeefje….je bent toch gewoon vergeten dat je dat vroeger dagelijks gebruikte?

Waarom vertel ik dit?
Omdat we onze 10 jaar oude Toyota Yaris Hybrid hebben ingeruild voor een nieuwe (2e hands) auto en dat is een elektrische.
‘Full electric’ in goed Nederlands.
Wij stappen over van benzine op stroom.
Daarvoor hebben wij nu een oplaadpunt aan ons huis, waar we de stekker van de auto in kunnen drukken.

 
Het is de bedoeling dat we de stroom die we opwekken via zonnepanelen zelf gebruiken voor huishoudelijk gebruik en wat we over hebben voor de auto.
We vinden het best een spannende keuze.
Daar krijgen we ook vragen over.
“Ben je niet bang voor laad-stress?”
Dat is de angst die een bestuurder van een elektrisch voertuig ervaart als de accu leeg dreigt te raken voordat men het voertuig aan een laadpaal kan opladen.
Tja.
Natuurlijk hebben we het daarover gehad, maar we denken dat we over het algemeen zat toekunnen met onze eigen stroom: met een volle accu kunnen we ongeveer 400 kilometer rijden. Als je je van te voren goed oriënteert waar er laadpalen zijn op de plaatsen waar je naar toe gaat moet het te doen zijn.

Een elektrische auto.
Zou het net zo gaan als met de koffie en de thee?
Dat men over 40 jaar aan latere generaties gaat uitleggen dat je vroeger benzine tankte bij een tankstation?
En dat je nóg vroeger ‘pompbediendes’ had die de tank voor je volgooiden?

Mijn vader vertelde dat hij in dienst (1950/1951) zijn rijbewijs had gehaald.
Dat had hij laten verlopen.
“Wie had nou gedacht dat iedereen zelf een auto zou kunnen kopen?” zei hij daar later over.
In de jaren ’60 moest hij opnieuw rijlessen nemen, want hij kon, nog geen twintig jaar later, zelf een auto kopen.
Wát een vooruitgang!
En wat gaat het hard…….steeds harder lijkt het wel.