Vandaag is het 4 mei.
We herdenken de omgekomen militairen en verzetsstrijders van de oorlogen waarbij Nederland betrokken was.
De kerkdienst van vanmorgen was ook doordrenkt van dit gegeven.
Het kwam terug in de liederen die we zongen en in de indringende overdenking van voorganger Sybrand van Dijk.

Hij schetste het beeld dat een oorlog altijd wordt beschreven door de winnaars.
‘Wij laven ons aan de heldhaftige verhalen’ zei hij daarover.
Maar als je de slachtoffers vraagt dan blijft er geen glorie en heldhaftigheid over; dan zijn er alleen tranen.
Vaders die niet terugkomen.
Zonen die zijn gesneuveld.
Vrouwen die kaalgeknipt worden omdat ze vanwege de liefde niet aan de goede kant hadden gestaan.
Oorlog levert alleen maar verliezers op.
De dominee had het beeldend over de namen van hen ‘die door onze geschiedenis zijn platgewalst’.
In de schriftlezing van vandaag liet Christus zijn wonden zien aan zijn leerlingen.
De predikant maakte daarbij de verbinding naar de slachtoffers van wat voor geweld dan ook: ‘Dit zijn mijn wonden, kijk naar wat geschiedenis met mensen doet. Kijk niet met de ogen van illusie maar kijk met de ogen van barmhartigheid. Heb niet de illusie dat het leven jou niet treft, want met die leugen begint iedere oorlog: “Wij zullen hén wel eens! Wij bewapenen ons tot de tanden want dan zullen zij niet…… ” Maar oorlog treft ook jouw jonge mannen en jouw burgers, want oorlog is nooit éénzijdig.
Hij beschreef ook de rol die de kerk eeuwenlang heeft gespeeld en die zich te weinig heeft verzet tegen welke oorlog dan ook.
Sterker nog: er zijn oorlogen gevoerd met op de koppeltekens van soldaten ‘God is met ons’.
Alsof Hij een president was die onder een akte schreef: ‘Wij eerst’ en ‘sterker dan jij’.
Maar Hij was geen president; Hij droeg de wonden van deze wereld.
Een betekenisvolle kerkdienst waarin eeuwenoude bijbelgedeeltes naadloos aansloten bij oude en nieuwe oorlogsverhalen én bij de actualiteit.

Na de preek hoorden we een prachtige, stil makende uitvoering van ‘Schindlers list’ door Alieke Poelman op viool en Arjan Schippers op piano.
Zo mooi, dat in de haast heilige stilte daarna niemand durfde te applaudisseren.
Gelukkig kwam dat welverdiende applaus aan het einde van de dienst toch nog.
Je kunt de indrukwekkende overdenking en het ontroerende muziekstuk terugkijken/luisteren via Kerkomroep en via het You Tube-kanaal van onze kerk.

Vanavond nemen we deel aan de 4 mei herdenking in Roden.
Opdat wij niet vergeten.