Gistermiddag bezocht ik met vriendin Gineke het Groninger Museum. Het huidige gebouw, ontworpen door Alessandro Mendini, werd geopend in 1994; het is een opvallend gebouw dat, sinds de opening, veel discussie heeft opgeroepen over moderne museumarchitectuur. Meer weten? Onder aan dit blog vind je een link naar een artikel op de website ‘Op weg naar de kunst’. Daar vind je een video van 3 minuten die een mooi beeld geeft van het bijzondere gebouw.
En nee, ik kom daar niet vaak: ik ben niet zo’n liefhebber van moderne kunst. Ik weet er niks van, van de verschillende stromingen daarin; voor mij is het al fijn als ik kan zien wat iets voorstelt. Maar toen ik vriendin Gineke vroeg of zij nog iets wist waar we samen naar toe zouden kunnen, een tentoonstelling of zo, kwam zij met het Groninger Museum.
“Ben je hier al eens eerder geweest?” vroeg ze.
“Ja. Met jou!”
Dat was met ‘Rijk in Groningen‘; dat had ik toen voorgesteld vanwege de voor mij interessante tentoonstelling destijds.
Vermakelijk om in dat blog ook al te lezen over onze zeer uiteenlopende achtergrond en smaak.
It’s about time – afbeelding Groninger Museum
We begonnen met een reis door de tijd in de nieuwe collectiepresentatie It’s About Time.
In de aankondiging wordt daarover gezegd: ‘Hierin worden de grenzen van lineaire tijd doorbroken. Meestal stellen we ons tijd en de geschiedenis voor als een rechte lijn, maar wat gebeurt er als we er kriskras doorheen bewegen? Of in cirkels? Zeven zalen vol kunstwerken uit de eigen collectie nodigen uit tot een persoonlijke ontdekkingsreis door de verschillende gezichten van tijd.
We liepen door zalen met thema’s als o.a. Tijdloos, Vergankelijkheid, Machteloos en Grenzeloos. Oud en nieuw door elkaar, van verschillende kunstenaars en in heel diverse vormen: schilderijen, foto’s, taferelen of gewoon voorwerpen. Prachtig vond ik het! Eigenlijk moet ik niet zo stellig beweren dat ik niet zo’n liefhebber van moderne kunst ben, want hetzelfde overkwam mij toen mijn broer mij in 2021 meenam naar Museum More**(modern realisme) in Zutphen.
We zagen ‘de stoel’ van Mendini en we lieten ons betoveren in de zalen die waren ingericht voor de tentoonstelling ‘Otherworldly‘ van Joanna Schneider: we liepen tussen kolossale vlinders,
bloemen en andere vormen van textiel in pasteltinten; werkelijkheid en fantasie lopen door elkaar heen, er hing een bijna magische sfeer.
Ik werd aangetrokken door de tentoonstelling Draken & Demonen.
We dwaalden letterlijk langs vitrines van elkaar gescheiden door lange, lichte gordijnen, waardoor je je richtingsgevoel helemaal kwijt raakte….. had ik dit nou al gezien?
We wandelden langs 5000 Jaar Aziatische Keramiek en zagen naast draken en duivels ook mensen, vissen en bloemen.
Een van de hoogtepunten vond ik de vaste tentoonstelling van ‘De Ploeg’, daarover volgt nog een apart blog.
Wat een mooi, bijzonder en verrassend museum!
We hebben niet alles kunnen zien, maar we hebben elkaar beloofd dat we dat een volgende keer gaan doen: ik ga immers met pensioen!
** Museum More
Geef een reactie