Toen de preek begon vanmorgen werd ik in gedachten meegenomen naar de eerste keer (2004) dat ik getroffen werd door een hartinfarct.
Het ging namelijk over angst; dat angst een slechte raadgever is.
De zomer na het infarct bezocht ik tijdens onze vakantie in Noord Duitsland een kerkdienst in de Lutherse kerk, waar ik een preek hoorde die mijn toenmalige wereld even op zijn kop zette en waar ik de rest van mijn leven heel veel aan heb gehad.
De essentie van die preek was een uitspraak van Luther.
“Als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een appelboom planten”.
De voorganger destijds legde uit dat de onderliggende gedachte bij deze quote was: “Leef gewoon je leven, doe wat je moet doen en laat je daarbij niet verlammen door de angst voor wat morgen zou kunnen gebeuren.”*

Als het gaat over angst moet ik daar altijd aan denken en dat neemt mijn gedachten ook behoorlijk in beslag; het duurde dus even voor ik weer bij de les was.
De les van vanmorgen was dat wij ons niet moeten laten meeslepen door ‘de handelaren van de angst’ die paniek zaaien door verhalen over oorlogsdreiging en die angst verkopen om zelf aan de macht te komen.
Wij hoorden dat wij als kerkmensen tegenover die handelaren in angst delers van hoop moeten zijn.
Blijven zeggen: God is goed, wees niet bang, blijf de liefde leven juist omdat je weet hoe onzeker alles is.

Wie wacht, slaapt niet – Marjolein Visser

Aan het einde van de viering, in de Catharinakerk vanmorgen, vroeg voorganger Sybrand van Dijk of hij de afbeelding nog even in beeld mocht die voorop de orde van dienst stond, je ziet de foto hiernaast.
De foto is zo grijs omdat we naar een hopeloze plensbui zitten te kijken. Middenin die hoosbui zit een kogelstoter onder een pluutje te wachten tot het droog wordt.
Als er iemand hoop heeft is hij het wel!
Hij zit te wachten en gaat er van uit: “Het wordt een keer droog en dan ga ik een kogel stoten waar iedereen van zal opkijken!”
En het grappige is: zolang hij daar onder dat pluutje zit  blijft iedereen op de tribune ook zitten, want men denkt: “Hij weet dat de zon straks gaat schijnen en dan gaat hij die kogel heel ver weg stoten: daar willen we bij zijn!”
Wakende mensen zijn besmettelijk; want terwijl hij daar wacht denkt iedereen aan de zon terwijl het regent.

Toen we naar buiten liepen zei Gerard: “Wat een mooie dienst. Hoop starft het lest….”**

* Hele blog lezen over die kerkdienst in Aschendorf? Een appelboom planten.
** Weten wat Gerard bedoelde met die laatste woorden? Hoop & Daniël Lohues

Een blog over een kerkdienst kun je niet vergelijken met notulen.
En het is ook geen review/commentaar.
Het is wat ik er uit haal als waarde van mijn dag.
Het is beslist de moeite waard om deze dienst terug te luisteren.
Dat kan via Kerkomroep  of via het YouTubekanaal van onze PKN-gemeente.