Vorige week publiceerde ik het eerste blog in deze serie; daarin schreef ik over de eerste sollicitatiegesprekken die ik voerde.
Twee sollicitatiegesprekken voerde ik op één dag: bij Boekhandel Iwema en bij het Parket van de Officier van Justitie, allebei in Assen.
Bij Iwema werd ik aangenomen, bij Justitie werd iemand anders het.
Op 1 juni 1979 begon ik aan deze baan en leerde op de eerste dag vriendin Jeannette* kennen. In het blog ‘Boekenvriendin‘ uit 2015 schreef ik dit:
We kwamen samen zo van de HAVO af te werken in Boekhandel Iwema in Assen.
Zij kwam uit Beilen en was al bevriend met een HAVO-vriendin van mij.
Vanaf het moment dat wij elkaar ontmoetten was het grote pret.
We zijn allebei groot, nadrukkelijk aanwezig en we lachen veel en graag.
Dat was ook gelijk het grootste probleem in die boekhandel.
De ietwat chique winkel werd gerund door de familie De Pauw.
Een beetje deftig, humorloos en stoïcijns.
Wij waren natuurlijk gewoon twee grote pubers en het was onze eerste baan.
We mochten niet hard praten en niet hard lachen. En niet niezen. Moet ik het nog uitleggen?
6 weken heb ik daar gewerkt. Het was gewoon niet zo’n goede combi.

Dat is deel van het verhaal.
Het andere deel heeft te maken met de afdeling Personeelszaken van het Parket van de Officier van Justitie in Assen
Die hadden in juni Zwanet aangenomen, maar daarna was nog één van de dames zwanger en moest er nog een nieuwe collega komen met ingang van 1 oktober. Toen benaderde men één van de twee sollicitanten die was afgewezen voor die eerste baan: Trientje.
Maar toen….. was er nóg een van de dames zwanger en werd ik gebeld, de andere sollicitant die was afgewezen: had ik nog belang bij die functie?

Mijn vader adviseerde mij om dat toch maar te doen, ondanks dat dat niet leuk was voor de familie De Pauw van Iwema.
“Je bent dan ambtenaar en je verdient veel meer.”
Bij Iwema kreeg ik ƒ 800,- in de maand, bij Justitie ƒ1.200,-.
Nooit spijt gehad van mijn overstap, al wilde de familie De Pauw toen zo snel mogelijk van mij af: ik zou een ‘boeken’-opleiding gaan doen binnen hun bedrijf en ze wilden nu nog iemand anders aannemen die ze konden opgeven voor die opleiding.
Gelijk hadden ze. Ik mocht nog twee weken blijven werken (opzegtermijn), maar niet meer in de winkel. Ik werd boven op een kantoortje neergezet om mevrouw Ulrich te helpen met de administratie. Toen kwam ik er achter dat ik dat ook heel leuk werk vond…..

Is er een boekenverkoopster aan mij verloren gegaan?
Nee.
Boeken zijn een grote liefde van mij, maar het verkopen ervan en klanten bedienen in een winkel is een ander verhaal.
En de hele dag staan…..!

Benieuwd naar de hele serie?
Hierbij een link naar deel 1: onderaan dat blog vind je een overzicht van de al gepubliceerde blogs.