Donderdagmiddag deed ik om 13.30 uur de zijdeur van de Catharinakerk open in gezelschap van neef Cor: hij wilde graag eens een middag mee naar mijn vrijwilligerswerk in de Catharinakerk.
Cor studeert geschiedenis in Groningen en heeft interesse in het oude gebouw en de geschiedenis van Roden.
“Het is hartstikke warm, dan is het meestal niet zo druk: tijd genoeg om je bij te praten” zei ik van te voren.
Het liep inderdaad geen storm, maar ik had wel steeds gasten met interesse in onze kerk; pas na vieren had ik tijd om met Cor nog even een rondje te maken.
Ondertussen bekeek hij op zijn gemak de diavoorstelling met informatie over het gebouw, kocht een boekje dat hij achter in de kerk ging zitten lezen en na verloop van tijd zag ik hem onder het orgel geanimeerd in gesprek met een aantal bezoekers. Die redt zich wel.

Deze keer sprak ik met een mevrouw die helemaal van de andere kant van de wereld kwam: uit Australië!
Haar ouders waren in de vorige eeuw geëmigreerd naar dat land. Die waren inmiddels overleden en zij was nu op bezoek bij een tante, een zus van haar moeder in Nederland.
De dames deden een weekendje Drenthe met z’n tweeën en zaten in het hotel ‘on the other side of the road’.
Maar ik hoefde niet in het Engels: mevrouw sprak nog keurig Nederlands, ze kon het meeste goed verstaan en anders vertaalde tante het wel even.
“Hoe oud is dit gebouw?”
Ik vertelde dat de kerkgemeenschap voor het eerst wordt genoemd in een oorkonde uit 1139, toen betrof het waarschijnlijk een houten kerkje.
Het schip is gebouwd rond 1250.
De Australische vond het unbelievable. “I’m flabbergasted all the time when I hear how old these buildings are!’
Ze vertelde dat dat in Australië zó anders is.

sacramentsnis in de muur

Er was ook een mini-familie-groepje: twee zussen en een broer.
“Nee, wij zijn niet kerkelijk” riepen ze gelijk in het begin, maar toen ik vertelde over de katholieke overblijfselen die nog in de kerk te zien zijn, zoals het piscina* en de sacramentsnis wisten ze er toch verdacht veel van.
“Ja, dat wij-water, dat weet ik nog wel…”
“Sacrament, dat heeft toch te maken met brood en wijn?”
En toen ging het los.
“Weet je nog wel dat wij vroeger met papa en mama op vrijdag naar de kerk gingen en dat we dan moesten biechten?”
“Oh ja! Ik wist niet zo goed wat dat was. Wat ik dan moest zeggen. Dan zei ik maar dat ik een koekje had gesnoept. Hebben jullie hier ook een biechtstoel?”
“Nee. Dit is al een protestantse kerk sinds de 17e eeuw: in 1648 werd het katholicisme in Nederland verboden….”
Dat was compleet onbekende informatie voor mijn gasten. “Nee echt? En toen?”

Geschiedenis kan zo leuk zijn!

* Weet je niet wat een piscina is? Ik leg het uit in dit blog: ‘…. zo’n pepermuntje van jou…“