“Dus jij zit thuis met de kinderen.”
Dat werd mij ooit eens toegevoegd op een feestje waar ik een oud-collega ontmoette die wel was blijven werken.
C’est le ton qui fait la musique.
In deze serie over mijn beroepsloopbaan neem ik bewust dit deel over het moederschap op, omdat ik vind dat dat werk/beroep altijd zwaar onderschat wordt.
Alsof moeder zijn en het organiseren van een gezin met een aantal kinderen iets is wat je er even bij doet.

En het viel me in begin beslist niet mee, dat moederschap.
Daarover schreef ik al eens een blog, waarin ik openhartig vertel over de onwennigheid, de twijfels en het gebrek aan voldoening dat ik ondervond bij het verzorgen van de kinderen.
Hierbij een link naar dat verhaal: Moeder.

Maar na de eerste onwennige weken werd het met Frea leuker: nu zat ik met mijn neus bovenop haar ontwikkeling.
Las eindeloos boekjes voor, deed spelletjes en leerde haar praten. Nam haar zelfs op met de oude bandrecorder van mijn vader. Ging met haar op bezoek bij mijn oud-collega’s in Assen: daar kreeg het kind warempel een ‘Dagvaarding minderjarige verdachte‘!
Fietsen, wandelen (koen aan!) , puzzeltjes en tekeningen maken, (teken maak) en naar de hertjes: na een tijdje was ik het werk in Assen wel kwijt.
Het leven gaat immers door.
Naast het moederschap had ik nog vrijwilligerswerk waar ik mijn ei in kwijt kon: koorleider van jeugdkoor Hosanna.

In 1989 kwam onze tweede dochter Harriët en verhuisden we naar Roden, in 1994 werd tenslotte jongste dochter Carlijn geboren.
Oefening baart kunst, want waar ik niet echt een geboren moeder was, paste die handschoen mij in de loop van de jaren steeds beter en werd ik een ervaren gezinsmanager; daar had ik mijn handen vol aan.
Op die periode kijk ik met tevredenheid terug.
Wij waren destijds in de gelegenheid om van één salaris te leven en het was fijn om alle tijd te hebben om te zorgen voor een stabiele thuisbasis.
De baan als huisvrouw en moeder heb ik nog steeds (ik heb er inmiddels drie zonen bij), al ben ik er wel part time bij gaan werken.

15 jaar ben ik full-time moeder/gezinsmanager geweest en daarnaast was ik ouderraadslid, ouderling, koorlid, secretaris in het koorbestuur en hulpmoeder op de basisschool op allerlei gebied.
Dat ik in 2001 weer part-time aan het werk ging kwam niet omdat het bij mij begon te kriebelen: Gerard hoorde van zijn collega dat er een functie voor 8 uur vrij kwam bij Beatrixoord.
“Is dat niet wat voor jou?”
Nou…. eigenlijk had ik het heel druk met ons gezin en alles wat daar bij kwam kijken. En Carlijn was nog best jong (groep 3). Ik stond niet te trappelen.
Maar ik solliciteerde wel, want Gerard kon op zijn werk regelen dat hij die ene dag thuis kon zijn als ik aan het werk was.
En zo geschiedde.

Benieuwd naar de hele serie?
Hierbij een link naar deel 1: onderaan dat blog vind je een overzicht van de al gepubliceerde blogs.