De eerste twee werkdagen na de vakantie ging ik op de fiets naar Groningen.
De laatste keer dat ik die route fietste was 20 augustus, toen was het nog schoolvakantie en was het heerlijk rustig op het fietspad, maandagmorgen was het weer als vanouds: DRUK!
Vooral in Groningen moet je ogen voor en achter hebben.

Gistermorgen was het voor het eerst ook weer koud. Kouder dan ik had verwacht, dus twee straten na de Boskamp stapte ik al van de fiets af om een extra jasje aan te doen. Zit altijd in mijn fietstas voor het geval dat. Eigenlijk had ik ook handschoenen in die fietstas moeten hebben……
Maar de fietstocht op zich was prachtig!
Toen ik Roden uitfietste  was het nog wat heiïg; de zon was nog niet zolang op en scheen over de weilanden waar je ieder spinnenwebje zag schitteren.
Er zat weer voldoende water in de sloten langs het fietspad in de Onlanden en er stond een ree naast een bosje argwanend naar mij te kijken.

Op het brugje tussen twee meren (200 meter vanaf de Onlanderij) was het een drukte van jewelste. Zeer ongebruikelijk om 08.00 uur ’s morgens.
Er stond een hele groep mensen aan de linkerkant van het bruggetje met telelenzen en fotocamera’s en toen ik er aan kwam fietsen stak de hele meute ineens over naar de andere reling van het bruggetje, zodat ik even van de fiets af moest.

Otter. Afbeelding: Andrea Bohl via Pixabay

Kon ik gelijk mijn nieuwsgierigheid bevredigen; ik stelde mijn vraag aan een meneer, een prototype van ‘de mens met de lens’: hoedje, stevige schoenen, groene/bruine kleren (schutkleuren), een jas met honderd ritsen en zakjes en een grote cameratas.
“Waar kijkt u naar, meneer?”
“Een vis-otter…!”
Het woord werd met eerbied en ontzag uitgesproken.

Die otter (vis-otter is geen aparte soort….) heb ik gistermorgen niet gezien, ik moest immers naar mijn werk, daar moest ik om 08.30 uur zijn.
“Veel succes!” wenste ik de lens-mensen toe “ik zie het wel bij Vroege Vogels!” en vervolgde mijn weg.
Langs het Hoornse meer waar een hele kolonie meeuwen op een steigertje druk overleggend zat te wachten op wat de dag zou brengen.
Langs het Noord Willemskanaal, waar studentenroeiers van A.G.S.R. Gyas al in hun boten op het water zaten; een reiger zat op de steiger van het clubgebouw hun inspanningen sceptisch te bekijken.

Toen ik die roeivereniging opzocht op internet bleek het adres ‘Hoornse diep’ te zijn. Huh? Dat heet toch het Noord Willemskanaal waar ik altijd langs fiets?
Dit is het antwoord dat ik vond: het Hoornsediep is een ouder deel van de Drentsche Aa dat in het verleden is gekanaliseerd en dat nu een deel van het Noord-Willemskanaal vormt. Het Noord-Willemskanaal is een groter, commercieel gegraven kanaal dat (deels) deels het Hoornsediep heeft overgenomen om een verbinding te vormen.
Het Hoornsediep is een historische waterloop die in het Noord-Willemskanaal is opgenomen.

Een veelzijdige fietstocht op de vroege morgen: natuur, dieren, bijzondere mensen én een klein stukje geschiedenis!

Naschrift: vanavond zag ik op de website van RTV Drenthe de eerste beelden van de otter al voorbijkomen; hij had een aalscholver te pakken.
Hierbij een link naar dat nieuwsbericht én naar een bericht dat gaat over het groepje mensen dat ik hierboven heb beschreven.