De Havenstappers. “Ik noem het altijd nog ‘de dansclub'” zei iemand gisteravond.
32 jaar geleden bouwden we met deze groep ouders een praalwagen voor de Rodermarktparade en sinds dat jaar doen we als groep samen leuke dingen.
In het begin gingen we 2 jaar met 18 stellen op dansles.
Over dit illustere gezelschap heb ik in de loop van de jaren al een aantal blogs geschreven, onder aan dit blog vind je een link naar een overzicht.

Gistermiddag ontmoetten we elkaar in het gebouw ‘onze’ oude basisschool ‘De Haven’  waar nu K38 is gehuisvest, waar we de tentoonstelling ‘Dit is (g)een boek‘ bezochten.
We zagen een interpretatie van de vele kanten van het fenomeen boek: kunstwerkjes gemaakt van boekenkaften, uitgeplozen boeken, teksten in veel verschillende vormen, de constructie van een boek, buitenkanten, binnenkanten: de tentoonstelling zette onze verbeelding aan het werk.

Gerard en ik misten door een onverwacht bezoekje op de zaterdagmiddag het begin (lees handjes/zoentjes/toespraakje), maar dat mocht de pret niet drukken: we haalden herinneringen op aan de schooltijd van onze kinderen, benoemden nog even de lokalen en de bijbehorende meester en juffen en sommigen van ons keken ook nog even op de bovenverdieping; ‘die wc’tjes daarboven hebben nog steeds dezelfde, onbestemde geur….’
Ook even met je neus in de (geen) boeken? Je kunt nog tot 5 oktober terecht.

Daarna vertrokken we naar het volgende adres: ‘De zwerfsteen‘ in Roderesch. Eerlijk gezegd: ik wist niet waar dat was.
Nog nooit geweest ook, maar wel heel vaak langs gefietst.
Daar wachtte in de Afrika Saal een drankje op ons en vertelde het organiserend comité ons dat we lekker gingen genieten van een barbecue en dat er verder niet veel georganiseerd was.
Hoeft ook helemaal niet; ook al hebben we elkaar een jaar niet gezien, we praten zo weer verder over de meest uiteenlopende onderwerpen: wat te doen na je pensioen, moet de Matthäuspassion snel of langzaam uitgevoerd worden, hoe praat je met je kinderen over de dood, begraven op een kerkhof of op een natuurbegraafplaats, waren de pauzes van de danslessen 30 jaar geleden het leukst, zijn er al weer nieuwe patatjes, wat is leuk vrijwilligerswerk, wanneer is jullie dochter dan getrouwd en heb je ook foto’s?
“Stond op Dit is Roden, want de juf trouwde met de meester”…..
O ja, dat hadden we allemaal wel voorbij zien komen.

Heerlijke avond gehad.
Fijne gesprekken gevoerd.
Naar elkaar uitgesproken hoe bijzonder het is dat we dit, steeds een beetje grijzer en strammer, nog steeds jaarlijks doen.

Rond half 9 werd ons verteld dat wij vriendelijk doch dringend werden verzocht weg te gaan: het programma was afgelopen.
Na 10 minuten stonden zo’n beetje alle mannen met de jas al aan bij de uitgang, terwijl de meeste dames nog van deze en gene afscheid stonden te nemen en maar niet uitgepraat raakten.
Gelukkig gaven zich twee dames op die het volgende jaar willen organiseren.
Wordt vervolgd dus.

Ben je benieuwd naar alle verhalen die ik in de loop van de jaren heb geschreven over ‘de Havenstappers’?
Klik dan op deze link, dan kom je op het blog ‘Iedereen heeft wat’ uit 2022; onderaan dat blog vind je een overzicht.