Ook na het werk bij Beatrixoord had Annemiek dus een belangrijke rol bij het verkrijgen van mijn volgende baan.
Het was razend druk bij  kinderpsychologe Christine Brons  en ze waren op zoek naar een paar extra handen op de administratie voor 10 tot 12 uur per week.
Het werden 12 uren verdeeld over twee dagen van 07.30 uur tot 14.00 uur.
Dan was ik weer thuis als de kinderen uit school kwamen.
Annemiek werkte die andere drie dagen en zo had Christine elke dag een secretaresse op kantoor in Groningen zitten; af en toe werkten Annemiek en ik eens een dag samen en voor de rest was er vooral veel telefonisch overleg.

‘Kantoor’ is een groot woord voor het hok waar wij zaten aan het A-Kerkhof in een oud pand boven de Granny’s Appeltaart winkel.
We noemden het een ‘houtje-touwtje-kantoortje’, want Christine Brons BV was een piepklein eenmanszaakje waar je alles zelf moest bedenken: je kon niet invoegen in een systeem want dat was er niet. Wat ook niet meehielp was dat Christine een warhoofd/chaoot eerste klas was, dus het was voor Annemiek en mij een enorme uitdaging om al het werk dat moest gebeuren in goede banen te leiden.
Als Christien belde (vanuit Utrecht of Breda) moest je alles uit je handen laten vallen en dingen voor haar opzoeken/regelen, zoals het boeken van een hotelkamer of het organiseren van een parkeerplaats in de binnenstad. Als er een pakje op de post moest, moest je zelf met het pakje naar het postkantoor om het te versturen en als de koffie op was moest je zelf naar de Albert Heijn.

Het was een heerlijke tijd.
Nota’s typen, boekhouding doen, koffiezetten voor de gasten, zelf boekjes maken met zo’n ring-apparaat, kopiëerapparaat uit elkaar halen als er een storing was, telefoneren met cliënten, agenda bijhouden, achter geld aan als mensen niet betaalden: wat heb ik daar ontzettend veel geleerd.
Christine was naast kinderpsychologe ook ontwikkelaar van het beeldcoachen: opnames maken van een school- of thuissituatie en dan later aan de hand van het bekijken van die beelden  constateren wat beter/anders kan. Het bedrijf bestaat nog, maar Christine heeft inmiddels alleen nog een adviserende rol: hierbij een link naar hun website. 
Daarop vind je veel informatie over beeldcoaching en zie je Christine (met schrikbril)  nog een paar keer voorbijkomen.
Soms gingen Annemiek en ik een dag met Christine mee op tournee als ze een dagdeel ‘Videocoaching’ verzorgde voor leerkrachten.

Onze dochters hebben ook goede herinneringen aan Christine’s bedrijf, want die mochten in de vakanties af en toe een dagje met mij mee naar kantoor voor het maken van notitieboekjes, stickeren van enveloppen, papier versnipperen of andere kleine klusjes. Daarvoor kregen ze € 5,=  per dag en dat was een mooie aanvulling op hun zakgeld.
Vijf jaar heb ik met heel veel plezier voor Christine gewerkt, maar toen leerde ik alt Ria kennen op de Catharina Cantorij en die zorgde er voor dat ik na die vijf jaar mijn ontslag nam bij Christine.

Benieuwd naar de hele serie?
Hierbij een link naar deel 1: onderaan dat blog vind je een overzicht van de al gepubliceerde blogs.