Als het over de Rodermarkt-feestweek gaat op deze website gaat het bijna altijd over de optocht of de straatversiering, want daar zijn we altijd druk mee, maar over de markt zelf schrijf ik nooit zoveel.
De Rodermarkt is een jaarmarkt, die traditioneel op de vierde dinsdag van september plaatsvindt.
Het evenement werd voor het eerst in 1727 gehouden en is tegenwoordig veel meer dan een paardenmarkt: er is een grote warenmarkt en een kermis.
De Rodermarkt wordt voorafgegaan door de Rodernacht, een evenement met optredens van artiesten en wordt bezocht door tienduizenden mensen uit de hele regio.
En Roden stoot op in de vaart der volkeren: tegenwoordig heet het hele gebeuren ‘Het Rodermarkt-festival‘!
Vanmorgen bij zonsopgang….
Dat betekent dat je nu tickets moet kopen om toegang te krijgen tot het feestterrein.
Het zal je niet verbazen: wij gaan daar niet meer heen, sterker nog: wij hadden een zeer rustige Rodernacht, want de wind stond gunstig en wij hadden helemaal geen last van stampende muziek en schreeuwende DJ’s.
Maar vandaag schrijf ik wel iets over de markt: daar liep ik namelijk vanmorgen om 07.30 uur al te kijken naar de kramen die werden opgebouwd.
Lege paden tussen de kramen in, hier en daar nog een verdwaalde auto van een handelaar die de dozen nog moest uitpakken en een mopperende marktmeester: “Niet met de auto …. je mag maar tot hier!”
Was de warenmarkt nog leeg en verlaten: op de Brink was het een drukte van jewelste!
Paarden, pony’s en boerengezelligheid.
Handelaren, handje klap, een paard dat even in moet lopen “PAISTEROP!” en van alle kanten wordt bekeken, mooi gevlochten manen en de geur van koffie.
Hier en daar loopt iemand waaraan je kunt zien dat hij de afgelopen nacht zijn bed niet heeft gezien; iets onvast ter been en niet zo goed te verstaan….. als het maar gezellig was.
Op de terugweg zocht ik Janneke van de Holy Stitch nog even op en ik bewonderde in de Raadhuisstraat haar kraam met allemaal zelf gebreide spulletjes.
Vanmiddag liep ik er met Gerard nog even weer over.
Nu was het helemaal omgedraaid: op de paardenmarkt was niets meer te beleven, maar op de warenmarkt was het gezellig druk.
Het was immers ook mooi weer.
We kochten een gerookte makreel.
Naast ons kocht een mevrouw een pondje paling, 3 stuks. “Dat is dan 24 euro, mevrouw.” 
Mevrouw schrok zich een hoedje. Zo duur?
Verder smulden we van een warme oliebol met poedersuiker op De Brink.
Midden op de markt zag ik wat weggemoffeld de achterkant van een marktkraamwagen die ik op de foto zette; de tekst spreekt voor zich.
Klik op de afbeelding voor een vergroting.
Nog even over de versiering/verlichting van onze straat (daar schreef ik een paar dagen geleden over op dit blog): de Boskamp had de eerste prijs!
Je leest er alles over op dit artikel op ‘Dit is Roden’.
Willem
Van huis uit kende wist ik niks van de Rodermarkt. Waarschijnlijk was de afstand tussen Bruntinge en Roden te ver om interssant te zijn voor de (boeren)bevolking. Wat wel ieder najaar een ding was, was de Roldermarkt, ook ergens in september en uiteraard ook het “Beiler zoepmarkie” en de Börkermarkt. Maar dat waren vooral veemarkten en een ‘lappiesmarkt’. Voor boer en huisvrouw dus. Als enig vertier was er meestal een draaimolen en vaak ook een schiettent. Dat laatste was mijn vadersnfavoriet; de veemarkt intersseerde hem weinig. Als er vee gekocht of verkocht moest worden deed een veekoopman dat voor hem. Alleen een paard kopen dat deed hij, meestal samen met mijn opa, wel zelf. Maar dat gebeurde niet ieder jaar.
Waar altijd wel veel werk van gemaakt werd was ieder jaar een grote landbouwtentoonstelling. Eens in de vier jaar was Westerbork de plaats waar het georganiseerd werd en heette dan de Middenveldtentoonstelling. Dan was er altijd een grote optocht van ‘versierde wagens’ en veel activiteiten voor boer en burger. Ringsteken was altijd een vast onderdeel en ook met een trekker een parcours vol hindernissen afleggen. Voor de schooljeugd werd ook van alles georganiseerd en voor de ouderen was er in de grote tent niet alleen een soort beurs, maar werd er ook wel een dansorkest of een cabaret ingehuurd. Zo herinner ik me een optreden de Mounties (Renee van Vooren en Piet Bambergen) toen ik een jaar of 15 was. Ik herinner me het niet als een hoogteunt, temeer omdat hun, vooral typisch Amsterdamse, humor niet echt aansloeg bij het publiek. Zij hebben waarschijnlijk ook een moeilijke avond gehad heb ik later bedacht toen ik bij een toneelclub speelde en eens ervaren had hoe lastig spelen het is als je geen contacht met de zaal hebt.