Hoe kwam het dat een alt van de Catharina Cantorij er voor zorgde dat ik mijn ontslag nam bij Christine Brons?
In 2007 werd ik lid van die cantorij en ik kwam te zitten op de altenrij naast Ria met wie ik het prima kon vinden.
Ria was manager bij Lentis en ze kreeg in 2008 16 uur secretariële ondersteuning ondersteuning toegewezen.
“Maar ik heb het niet zo op secretaresses, ze doen het altijd anders dan ik wil” vertrouwde ze me toe. “Wil jij niet solliciteren?”
En ja, dat is natuurlijk een risico: dat je het in het dagelijks leven goed kunt vinden is niet een garantie voor een fijne werksituatie, maar het pakte heel goed uit: 10 fantastische jaren heb ik met haar samengewerkt.
Mijn eerste werkdag was 1 juni 2008.
Die morgen was ik om 08.00 uur in het gebouw aan de Queriodolaan waar Lentis toen een verdieping huurde.
Ria was er nog niet, maar ik werd opgevangen en bijgepraat door Jacquelien, (onthoud die naam) secretaresse bij OP West.

De afdeling Ouderenpsychiatrie bestond uit een aantal afdelingen in Groningen, Zuidlaren en Winschoten en bij Ria kwam het werk dat ik had gedaan bij Christine me goed van pas, want de afdeling moest op managementniveau nog vorm krijgen.
Agendabeheer, afspraken maken, vergaderstructuur, notuleren en Ria ondersteunen bij alle mogelijke administratieve taken: wát een leuke, afwisselende en uitdagende baan.
Ik leerde de teamleiders kennen van de verschillende afdelingen en had veel contact met de bijbehorende secretariaten; na een jaar gingen we verhuizen naar de Laan Corpus den Hoorn en toen….. kreeg ik een hartinfarct en belandde in het ziekenhuis. Daarna was ik zes weken uit de running. Ria was onaangenaam verrast; aan dat hartgebeuren kon ik natuurlijk niks doen, maar zij was ineens haar administratieve rechterhand kwijt. Toen riep ze de hulp in van Jacquelien en tadaaah….. daar was mijn tweede duo-baan. Jacquelien was een blijvertje: ik werkte 3 dagen en Jacquelien deed er één, de maandag. 11 jaar werkten we samen als secretarieel ondersteuners van het management van de afdeling Ouderenpsychiatrie. We werkten met een digitale overdracht en belden elkaar minstens één keer in de week; we konden elkaar blindelings vertrouwen en hadden een zelfde manier van werken. Het maakte voor anderen ook niet uit of ze haar of mij aan de telefoon hadden. We wisten allebei van de hoed en de rand en konden het naast dit alles ook reuzegoed met elkaar vinden.
We verhuisden van de Laan Corpus den Hoorn naar het Heijmanscentrum, waar we terecht kwamen onder de vleugels van Rien, die destijds het directie-secretariaat van Dignis verzorgde.
Prachtige tijd gehad. Je leest er alles over in het blog ‘Heimwee’ uit 2024, waar je een overzicht vindt van een aantal blogs uit die tijd.

Alles veranderde in 2018; ik kreeg weer een hartinfarct. Deze keer resulteerde dat in een hartoperatie en ik was drie maanden uit de running.
En toen ik weer terugkwam was Ria vertrokken naar een andere baan…..

Benieuwd naar de hele serie?
Hierbij een link naar deel 1: onderaan dat blog vind je een overzicht van de al gepubliceerde blogs.