Alle vrijwilligers die werkzaam zijn voor het erfgoed op de Brink in Roden werden door de Erfgoedkoepel uitgenodigd voor een ‘kijkje in elkaars keuken’: maandagmiddag waren we van harte welkom. Aan het tijdstip kon je al zien dat vrijwilligers meestal mensen zijn die al met pensioen zijn.
Maandag is een werkdag voor mij, maar ik kon ruilen naar de dinsdag, dus gistermiddag rond 13.15 uur stond ik met een glas thee in de Catharinakerk te teuten met andere vrijwilligers; daarbij konden we luisteren naar het bezielende orgelspel van Ad, Hinszorgel-vrijwilliger.

Vier ‘erfgoederen’ waren vertegenwoordigd: het Scheepstrakabinet, havezate ‘De Mensinge’, het ‘Speelgoedmuseum Roden’ en de Catharinakerk.
Wát een buitenkans!
Natuurlijk heb ik al die musea al een keer bezocht (meerdere keren zelfs), maar ik ga graag nóg een keer!
Na een gezamenlijk begin in onze Catharinakerk, waarbij Hidde de aanwezigen aan de hand van een power-point bijpraatte over het oudste gebouw van Roden werd de groep in drieën verdeeld.
Ons groepje begon bij het huis van dokter Pieters, waar het speelgoedmuseum is gevestigd.
We dwaalden door de verschillende kamers en kregen uitleg bij de vitrines.
Daar was iets wat ik nog nooit had gezien: een klein altaartje met een klein priester-popje, daarmee konden de katholieke kindertjes thuis kerkje spelen…!
Daar hoorden we dat het museum gaat verbouwen (halverwege 2026) en dat collectie grondig vernieuwd zal worden.

In het klaslokaal van het Scheepstrakabinet zat ik in de smalle schoolbankjes samen met Catharina-vrijwilliger Theo heel braaf te zijn.
We kregen uitleg van de juf over Meester Scheepstra, zijn Ot&Sien-boekjes en het ‘Aap-noot-Mies’-leesplankje.
Daarna kregen we opdrachten: onder het opklapbare tafelblad zat een vak waar een lei in lag, op de tafel lag een griffel.
Daarmee moesten we de eerste regel van het leesplankje opschrijven.
Theo zat naast mij te mopperen; dat hij vroeger al niet goed kon schrijven en eigenlijk nog steeds niet.
Daarna moesten we uit het vak een schrijfblaadje met lijntjes halen, waarop we iets mochten schrijven met de kroontjespen die al klaar lag.
Dat bracht bij Theo herinneringen naar boven aan paardenstaarten/vlechten van meisjes die voor je zaten in combinatie met inktpotjes…..ben je ouder dan 65 dan weet je vast wel waar hij aan dacht.

In de havezate werd ik verrast door twee oudere mensen die met ons groepje meeliepen die ik die middag eigenlijk nog niet had gehoord.
Zij bleken de oudste en langst werkzame vrijwilligers van de Mensinge te zijn en op het voor hen bekende terrein begonnen ze helemaal te stralen en vertelden honderduit over ‘hun monument’; zij vertelden mij dingen die ik als doorgewinterde bezoeker van de Mensinge nog niet wist! Boven de deur in de keuken

Rek met Franse borden

bijvoorbeeld was een rek met zeldzame, Franse borden, dat na de verkoop van de havezate aan de gemeente door een Kymmel-familielid was meegenomen, maar dat na zijn dood weer was geschonken aan het museum.
Waar het hart vol van is loopt de mond van over.
Dat houdt kennelijk niet op als je al boven de 80 bent 😉

We sloten deze middag af met een hapje en een drankje in de kantine van het speelgoedmuseum, waarbij we nog even op het ‘schoolplein’ konden kijken.
De draaimolen trad zelfs nog even in werking!
Wat een heerlijke middag.
Veel geleerd, veel mensen gesproken en genoten van dit cadeautje dat me zomaar in de schoot geworpen werd.

Meer weten over bovengenoemde musea?
Speelgoedmuseum Roden
Havezate Mensinge
Scheepstrakabinet
Catharinakerk/Stichting Hinszorgel Roden