17 oktober: Bijna…..

In januari schreef ik het blog ‘9 maanden‘.
Daarin kondigde ik aan dat ik met vervroegd pensioen zou gaan en schreef ik o.a. “Het lijkt me heerlijk om te kunnen stoppen met werken, ik kijk er naar uit.
Maar dat duurt nog even: vooreerst ben ik van plan om er (net als bij een zwangerschap) 9 leuke maanden van te maken!”
En nu zijn die 9 maanden bijna om.
Gistermiddag (donderdag de 16e) scheurde ik de 2 van de ‘Hoeveel-weken-nog’-slinger die ik eind augustus kreeg van onze dochters; nog één weekje naar Lentis in Groningen.

Het houdt me nogal bezig.
Deze week zette ik alvast mijn afwezigheidsbericht klaar in mijn email-box.
“Vanaf donderdag 23 oktober maak ik geen deel meer uit van het afdelingssecretariaat van Team290; mijn mail wordt dan niet meer gelezen….”
Ingesteld vanaf volgende week donderdag tot en met 31 december 2025, daarna wordt mijn dienstverband ontbonden en mijn account opgeheven.
Verder had ik vorige week alle collega’s van Team290 een mail gestuurd over mijn afscheid en een berichtje op Lentisnet gezet, zie de afbeelding hiernaast; als je op de afbeelding klikt komt hij groter in beeld en kun je de tekst lezen.
Deze week kreeg ik vervolgens hele leuke reacties van heel veel mensen: telefoontjes, mailtjes en bezoekjes.
Van collega’s van nu, maar ook van mensen waar ik vroeger mee gewerkt heb of die ik toen veel aan de telefoon had.

En verder waren er de afgelopen maanden een aantal ‘laatste keren’.
De laatste zomermaanden waarin ik er soms (door vakantie van collega’s) alleen voor stond op de afdeling.
Het laatste secretariaatsoverleg met alle collega’s eind september.
Het maken van mijn laatste Bureaudienst-rooster voor het 4e kwartaal van dit jaar; het 1e kwartaal van 2026 gaat iemand anders verzorgen.
Een laatste gesprek/einde dienstverband met iemand van HR.
Een aantal mensen heb ik al de hand geschud die ik niet meer zie omdat zij niet bij mijn afscheid zijn volgende week omdat het dan herfstvakantie is.
Vanmiddag was ik samen met Jacquelien op het afscheidsfeestje van vroegere collega Rudi: ik ben niet de enige die er eerder mee ophoudt!

Mijn plan om er 9 leuke maanden van te maken is gelukt.
Als mensen mij vragen of ik uitkijk naar mijn vervroegde pensioen zeg ik volmondig ‘Ja!’, maar daar voeg ik dan onmiddellijk aan toe dat ik niet op mijn laatste benen loop: ik geniet eigenlijk wel van deze laatste weken.
Ik hoef niet meer ‘met de bek op het stuur’, kan mooi rustig afbouwen en neem afscheid op een moment dat het er op ons secretariaat harmonieus aan toe gaat. Dat is in de afgelopen 4½ jaar wel eens anders geweest…..

Mijn leven gaat er na volgende week echt anders uitzien; net als de afgelopen 11 jaar zal ik jou als lezer meenemen in hoe Gerard en ik dat ervaren.
Volgende week begint de nieuwe blogserie ‘PensionADA’ en lees je alles over het afscheid van Lentis, over mijn 65e verjaardag en over hoe het daarna verder met ons gaat.
Ik ben net zo benieuwd als jullie!