In de viering van onze PKN-gemeente vanmorgen was het belangrijkste woord ‘resoneren’.
We hadden het verhaal gehoord van de 10 melaatse mensen die door Jezus waren genezen en negen van de tien bedankten hem niet.
Voorganger Geertje van der Meer schetste een beeld van die 10 melaatsen vóór hun genezing.
Ze leefden apart in een groep buiten de maatschappij; melaatsheid was erg besmettelijk en niemand wilde met hen in aanraking komen. Als er mensen voorbij kwamen moesten de melaatsen heel hard ‘ONREIN, ONREIN’ roepen. Hun ziekte werd in die tijd gezien als een straf van God voor hun zonden. Een afschuwelijk lot. Ziek zijn en ook niet meer mee mogen doen met het volle leven.

Geertje nam ons in haar overdenking mee van dit verhaal naar onze huidige maatschappij en kwam toen met het woord ‘resonantie’.

Resoneren is een natuurkundig verschijnsel en het betekent  letterlijk meetrillen of weerklinken, zoals een snaar op een gitaar die mee trilt met een andere snaar op dezelfde toon. Figuurlijk wordt het gebruikt om aan te geven dat een idee, emotie of boodschap aanslaat of gevoelsmatig aansluit bij iemand. Dat resoneren gebeurt als je in een gesprek echt contact heb met de ander. Dat jouw woorden bij iemand ‘landen’ en een reactie oproepen. Resonantie is bijna een voorwaarde bij intermenselijk contact.

‘En wie ben ik in dit verhaal?’ denk ik dan in zo’n kerkdienst. Wie zijn de ‘melaatsen’ in onze samenleving? Een asielzoeker die onze taal niet spreekt? Een oudere met beginnende dementie met niet een heel groot netwerk? Mag bij ons iedereen meedoen of sluiten wij ook mensen  buiten? Tegenwoordig ligt de nadruk vooral op ‘ik en mijn persoonlijke behoeften’. Daarbij merkte de pastor op dat we, als we voorovergebogen op ons telefoonscherm zitten te kijken, onszelf afsluiten van de ander, de ander als het ware buitensluiten.

De hele preek was een oproep voor meer resonantie.
Jezelf openstellen voor een ander, functioneren als een soort klankbord, maar ook proberen om de juiste snaar bij de ander te raken. ‘Snaar’ is dan een mooi woord als het om resoneren gaat…
Kijk om je heen. Wiens stem wordt nooit gehoord? Wie zijn de nieuwe ‘melaatsen’? Welke groepen worden nu uitgesloten van het volle leven?

Binnenkort gaan we naar de stembus.
Welke overwegingen neem jij mee in je beslissing op welke partij je gaat stemmen?
Deze preek gaf me weer een heleboel stof tot nadenken.
A.s. donderdagavond 23 oktober om 19.30 u is er in Op de Helte een avond van onze PKN-gemeente met als onderwerp ‘Geloof & politiek’.
Vul je wel eens een stemwijzer in? En welke vragen zijn dan leidend bij jouw keuze?
Het gaat op die avond niet zo zeer om de vraag op welke politieke partij je
stemt en het gaat ook zeker niet om de ander te overtuigen of om gelijk.
Het gaat er wel om dat we naar elkaar luisteren, elkaar vragen durven te
stellen en antwoord willen geven.
Meepraten? Welkom!