Vandaag is het Allerzielen; op die dag worden in de Rooms Katholieke traditie alle overledenen herdacht. In onze PKN gemeente doen we dit op de eerste zondag van november, dit jaar dus op deze 2e november.
Het is een viering die bol staat van de rituelen die horen bij deze gedachteniszondag.
Deze keer kon er voorafgaand aan de dienst al een kaarsje worden aangestoken voor een dierbare, zodat de trap voor het liturgisch centrum al helemaal vol stond met lichtjes toen de kerkdienst begon.

Er werden kaarsen ontstoken voor de overledenen, er werden namen genoemd en er werden toepasselijke liederen gezongen, waarbij wij als cantorij een grote rol hadden.
Bea Sportel had een gedicht geschreven en haar partner Peter Gerrits had daar een zeefdruk bij gemaakt; je ziet een afbeelding van die zeefdruk hier rechts.
Bea zei daarover: “Dit beeld laat iets zien van vertrouwen. Vertrouwen hebben in de ander. Als je elkaar echt blind durft en kunt vertrouwen, dan kun je zo zwieren en zwaaien. Maar wat als die ander jou helaas moet loslaten? Of jij hem moet loslaten? Daarover gaan de volgende woorden. 

dansend de wereld rond.
jij en ik
in evenwicht
prachtige balans
maar toen…
moest ik jou loslaten
dat betekende voor mij
de bocht uit vliegen
niets meer onder controle hebben
en nog steeds
ben ik mezelf niet
ben ik mezelf kwijt geraakt
jou verliezen raakt me zo diep
tot in en voorbij mijn kern
ik moet evenwicht hervinden
ik moet opnieuw leren balanceren
alleen lukt me dat amper
leer me met jouw ogen te kijken
leer me dankbaar te zijn…
zodat ik weer kan dansen
alleen en in balans.

Pastor Geertje van der Meer nam ons in haar overdenking mee naar het moment dat er afscheid moest worden genomen van de dierbaren die dit jaar zijn overleden.
“Wij leggen onze doden in de handen van God; niet alleen de herinnering aan hen blijft, maar wij geloven ook dat ze voortleven in Gods belofte.
Elke herinnering die onze overledenen nalieten wordt aan God toevertrouwd.”

We herdachten in deze dienst 37 gemeenteleden.
Vanmorgen werd ik vooral bepaald bij het overlijden van Gladys (de vrouw van bas Jaap) en van Klaas Kuiper. Jaap zat vanmorgen met zijn familie in de kerk en Klaas……..vorig jaar, begin november, stonden we nog naast elkaar te zingen.
Een cantorij is geen gewoon koor; we zijn onderdeel van de liturgie en samen zingen is ook samen de viering beleven; het voelde voor mij vanmorgen of Klaas er toch nog even was.

Na de viering sprak ik Arjan Schippers en gaf hem een compliment: hard gewerkt vanmorgen en prima gespeeld!
Er viel dan ook veel te genieten.  Een prachtige solo van Karel (Bist Du bei mir), een oor-strelende uitvoering van La Cygne (de Zwaan) gespeeld door Lieke op haar viool, Monique op haar dwarsfluit die de liederen van cantorij omspeelde en mooie solo’s van Rieke: het was allemaal prachtig.
Ook even luisteren?
Dat kan via Kerkomroepen YouTube