27 november: Henk en Jakob.

Vorige week overleed Henk van Donk, de partner van onze voorganger Sybrand van Dijk.
Dinsdagavond zongen we met de cantorij in de avondwake om 19.00 uur.
Het was in meerdere opzichten een bijzondere en indrukwekkende bijeenkomst.
Henks lichaam stond niet in de kerk, maar het podium straalde één en al Henk uit: een kleurig geheel van zijn schilderijen, een hart waar zijn foto in stond versierd met gekleurde bloemen en vazen vol kleurrijke bloemen die waren meegenomen door de vele aanwezigen. (klik op de afbeelding voor een vergroting).

Op de orde van dienst stond Henk omschreven als:
Mijn man met honderd plannen
onze papa
trotse opa
vriend, inspirator, zanger, gemeentelid, kunstenaar
en zo veel meer.

De schriftlezing was uit Genesis 32. We hoorden het verhaal van de nachtelijke worsteling die Jakob heeft met God, waarna hij de naam Israël krijgt en mank wordt.
De voorganger, Barbara de Beaufort, vertelde aan het begin van haar overdenking dat ze de nagedachtenis aan Henk én de uitleg van de gelezen tekst ging combineren.
Het was een verhaal dat Henk graag hoorde; hij vond dat dat ook zijn verhaal was.
Bijzonder eigenlijk dat zo’n oud verhaal kan spiegelen wat wij hier en nu meemaken.
“Dit is het verhaal van mijn coming out.” zei hij daarover. Voor Henk was dat een eenzame worsteling geweest.
Net als de worsteling tegen de vele tegenslagen als het ging om zijn gezondheid.
Henk hield niet van vechten, maar hij wilde wél leven.
En dat vechten deed hij alleen; hij stuurde (net als Jakob) zijn geliefden naar de overkant.
Dat was niet alleen eenzaam voor Henk, maar ook voor zijn naasten.

Eind vorige week was zijn schijnbaar onuitputtelijke voorraad energie op en zijn geest moest met zijn lichaam mee.
Maar Henk was het er niet mee eens.
De voorganger besloot haar overdenking met deze woorden:
“Diep in Henk zat een vonk van de voor hem zo geliefde opgaande zon. Daar brandde een vuur dat zijn warmte, zijn kleur en zijn bemoediging zal blijven afgeven.
Die warmte zal niet doven en zal blijven opgloeien op onverwachte momenten. Als een inspiratie, als een opdracht aan ons: Geef het niet op! Blijf actief op zoek naar wat jou goed doet en deel dat met elkaar in volle overgave. Dan doe je recht aan het leven dat God je heeft gegeven. Je hebt gelijk Henk: als Jakob het kon en jij het kon, dan moeten wij het toch op zijn minst proberen.”

Woensdagmorgen werd in een besloten bijeenkomst in Roderwolde afscheid van Henk genomen.
En ging het dinsdag voornamelijk over de bijbelse figuur Jakob, woensdagmorgen hoorden we ook Henks overeenkomsten met Mozes.
Hierbij een link naar ‘Het lied van Mozes’ van Stef Bos: Onbereikbaar dichtbij.
Tijdens de plechtigheid trof mij de explosie van kleur aan de rechterzijmuur; door de bijzondere raamversiering in de Jacobskerk en de daarop schijnende zon leek het net alsof Henk op die muur nog aan het werk was met licht en kleur.

Leven, zeg ik, je bent prachtig*
Je had niet mooier kunnen zijn
Wislawa Szymborska

* Allegro-ma-non-troppo

Henk was in april 2020 ‘Lezer van de maand’ op deze website.
Hierbij een link naar dat blog; daarop vind je afbeeldingen van twee van zijn schilderijen.