18 december: Wat ben jij aan het haken?

Deze week zaten we in een wachtkamer in het UMCG.
Daar zit ik altijd met een haak- of breiwerkje, bijna alle andere aanwezigen ‘zitten op hun telefoon’.
Tegenover mij kwam een mevrouw zitten die óók een haakwerkje uit haar tas haalde en gezellig mee begon te haken.
“Dat is me hier nou nog nooit overkomen, dat er nóg iemand zit te handwerken…” zei ik tegen haar.
Ze vertelde dat haar man een scan had moeten maken vanmiddag en zij vond het fijn om tijdens dat lange wachten iets om handen te hebben.
LEUK!

Het duurde maar even, toen zaten we al gezellig te beppen.

website: Wolplein.nl

Wat zij aan het maken was (engeltjes om te versturen met kerst), wat ik aan het maken was (Aaltjes) “en heb je wel eens gehoord van Perzische tegels? Dat is een nieuw project, ga ik binnenkort mee beginnen” en ze liet me de afbeelding hiernaast zien op haar telefoon.
Hierbij een link naar de website Wolplein.nl waar je deze Persian Tile als haakpakket kunt bestellen.
In mijn tas zat het mapje dat ik altijd meeheb naar de Holy Stitch bijeenkomsten  (daar zou ik na het ziekenhuis nog even naar toe) en laat daar nou nog een uitgeprint patroon van de Aaltjes-onderzetters inzitten.
“Kijk! Hier is het haakpatroon van die Aaltjes.”

De mannen zagen het voor hun ogen gebeuren.
“Zullen wij dan ook een clubje beginnen?” vroeg haar man aan Gerard. Op zijn T-shirt was te lezen dat hij van ‘baarden & motoren’ hield.
Baarden, daar konden ze het dan nog wel met z’n tweeën over hebben, maar een motor…. die heeft Gerard niet.
Ik gaf haar een link naar deze website, zette daar ook mijn emailadres bij op en we beloofden elkaar dat we contact zouden hebben.

Mijn waarde van de dag.
Wát een leuk gesprek en wat een interessante ontmoeting met een andere ‘handwerk-liefhebster’.
Het maakt het gezit in zo’n wachtkamer beslist aangenamer.

Pas rond 15.45 uur kwam ik aan bij de Holy Stitch-club, die waren al met hun laatste kwartier bezig.
Toch fijn om nog even binnen te wippen: kon ik mooi even kennis maken met Alie, het nieuwe gezicht van de maand november.
Ze was al mooi op weg met de sokken die ze wilde breien, maar was vergeten om te minderen, waardoor het een sok werd voor iemand met z’n voet in het gips; gelukkig kon ze er zelf om lachen.
Ook kon ik nog even een blik werpen op de gehaakte kerststal die al mooi vorm begon te krijgen: één herder, wat schaapjes en dos & dezel moesten nog.
Volgend jaar met kerst is ie vast wel klaar!