In het blog over onze Sinterklaasviering begin december schreef ik er al over:
‘Niemand had iets gevraagd van Heel Holland Bakt, maar toch was het tv-programma gisteravond prominent aanwezig: twee gezinsleden hadden afzonderlijk van elkaar een Heel Holland Bakt Bingo-spel in elkaar geknutseld! Dat gaan we tijdens de finale, als iedereen in Roden komt kijken natuurlijk spelen!’
Gisteren, einde middag, verzamelde ons gezin zich aan de Boskamp.
Iedereen groepte eerst bij elkaar rondom het aanrecht en voor iedereen een stoel onder zijn achterste had waren er al kerstcarols uitgezocht voor 1e kerstdag en zongen we met elkaar bij wijze van voorpret vierstemmig ‘Tibie Paiom’.

“En……wie gaat er winnen vanavond?”
Unaniem werd gedacht aan Shai.
Die altijd alles perfect voor elkaar heeft.
Die op tijd klaar is en tijd heeft voor de afwerking.
Die netjes werkt (met chirurgische precisie volgens André) maar ook het  braafste jongetje van de klas is, wat bij ons dan weer irritatie oproept.
“Ja hoor, Shai is weer TEVREDEN!”

Eerst moest mijn zelfgebakken appeltaart natuurlijk gekeurd worden, maar daar was geen discussie over.
“Deze is de lekkerste. Altijd.”
“Prima mondgevoel…!
Altijd leuk, een compliment.
En toen zaten we dus allemaal met een bingo-formuliertje voor onze neus.
Daar stonden dingen op als alstiemaarggggaarrris’, cremeux, trillende handen, frisje, zuurtje, vulling, room, speldje, ganache, knappertje en kandidaat kijkt af op.

“Ik heb nog nooit zo goed opgelet wat er gezegd wordt…”
“O, tent kan ik gelijk al doorstrepen, want die is al in beeld…”
“Nee, dat telt niet, het moet gezegd worden!”
“Is dit loos?” vraagt iemand als Van Duin in de camera kijkt. Op het bingobriefje stond namelijk ‘André kijkt loos in de camera’.
‘André helpt’ stond ook in één van de vakjes.
“Is dit helpen?”

Op een paar kaartjes stond ‘deelnemer in tranen’.
Toen André met een tablet met een video van het thuisfront bij de kandidaten langsging wisten we het zeker: nu gaan de tranen vloeien.
Kom maar door met die emoties!
We zaten op het puntje van de stoel….. maar er kwamen geen tranen.
“Nou, maar ik vind dit wel een vorm van ‘bellen met het thuisfront, dus die ga ik doorstrepen.”
O ja. Dat vonden drie anderen ook een goed idee.
Cees was de eerste met een hele rij: de eerste bingo.
Hij moest natuurlijk wel even oplezen wat hij allemaal had doorgestreept, maar het werd allemaal goedgekeurd: een goeie bingo!
Hij kreeg een chocolaadje.
Er werd driftig geroepen en gekrast als er weer iets genoemd werd wat op de kaart stond. “Jaaaah! Knappertje!”

En daar bleef het bij.
Ik wachtte nog op springvorm, Robèrt die ‘VEUL’ zegt, en smeuïg.
En op ‘deelnemer in tranen’, maar dat zou vast bij het bekendmaken van de winnaar nog gebeuren.
Maar nee!!!!
Zelfs toen geen tranen: niet bij de winnaar en niet bij de verliezer.

Nu verheugen we ons met elkaar op 1e kerstdag.
Niet alleen op het zingen en het gezellige samenzijn, maar ook op de uitzending ’s avonds van de terugblik op Heel Holland Bakt; mét bloopers!