Gistermiddag gingen Gerard en ik op bezoek bij Moeder Waninge. Zij woont in ’t Beurtschip in Smilde in een beschermde woonvorm. Als het mooi weer is zetten wij onze fietsen achterop de auto en gaan voor en/of na het bezoek een stuk fietsen. Wij kennen de omgeving goed want wij zijn daar opgegroeid. Gistermiddag zetten we de auto in Bovensmilde aan de kant en fietsten over Witten ‘achterlangs’ naar Smilde. Een verrassend mooie route. Voor de ‘knooppuntfietsers’: 6, 30, 29 28. Tussen 29 en 28 staat een wegwijzerbordje met het woord ‘Veenweg’. Daar waren wij al eens eerder langs gefietst, maar toen hadden we de Veenweg niet bezocht. Ik wist namelijk niet wat dat was. Destijds heb ik het thuis eerst maar eens opgezocht op internet. Altijd heb ik gedacht dat ik de geschiedenis van mijn eigen omgeving behoorlijk goed kende, maar deze veenweg was helemaal nieuw voor mij. Gistermiddag fietsten we er weer langs. “Zullen we even bij die veenweg gaan kijken?” vroeg ik Gerard. Die zoekt zulke dingen nooit uit zichzelf op en was bang dat we een eind om moesten fietsen. Ik ben toch maar die kant op gefietst en we hebben de weg gevonden. 2200 jaar oud. Een hele rij boomstammetjes achter elkaar. De Veenweg diende om hoger gelegen stukken in het moeras met elkaar te verbinden. Zulke ontdekkingen maken mijn dag.

Meer informatie over de veenweg vind je via deze link >>>>

Met moeder Waninge hebben we nog een wandeling gemaakt in de rolstoel, bij de snackbar in Smilde kochten we op de terugweg nog een ijsje en ’s avonds was er weer cantorij. Topdag.