Vandaag was de eerste volle dag thuis.
Naast de nare dingen brengt zo’n infarct ook leuke dingen met zich mee.

Ten eerste staat mijn hele huis inmiddels vól bloemen: van de franse les, mijn werk, buren en vrienden.
Ten tweede kreeg ik nog een heleboel ‘ouderwetse’ kaarten. Neem van mij aan dat dat erg aangenaam is.
Ten derde krijg ik veel reacties. Mensen bellen even op om te vragen hoe het is, er komen mailtjes, app’jes en sms’jes binnen of mensen komen even op bezoek.

Vanmiddag heb ik, onder begeleiding van Carlijn, even een wandeling gemaakt in Roden. Doel: handwerkwinkel ’t Spinnewiel. Daar heb ik een grote bol wol gekocht voor een vestje. Martine, de schoolvriendin van Frea, is in verwachting en haar baby krijgt dit vestje als kraamkado. Vanmiddag heb ik dus letterlijk de draad weer opgepakt: 70 steken heb ik opgezet! Daarmee heb ik ook de figuurlijke draad weer opgepakt. Ik probeer maar te genieten van de zee van vrije tijd die voor mij ligt: in ieder geval tot 24 november moet ik rustig aan doen. Ik doe mijn best.