Vandaag heb ik zelf ‘het sanitair’ weer gedaan.
Het is een vreemde gewaarwording om te genieten van een klus waar ik zo’n hekel aan heb….. ik had de Theresiënmesse van Joseph Haydn op de oortjes en heb luidkeels de altpartij meegegalmd. Weer een stap in het revalidatieproces.

Toen wij in Roden gingen wonen (1989) ging ik op het Rodens Christelijk Gemengd Koor, een koor dat klassieke werken zong. Tot die tijd had ik nog nooit klassiek gezongen; de Theresiënmesse was het eerste stuk in dat genre dat ik instudeerde. Het werd uitgevoerd met vier solisten en een groot orkest. Fantastisch vond ik het. Het was moeilijk. De alten moesten zo hoog, dat ik één noot niet mee kon zingen. Maar wat een fantastisch stuk! Mooie aria’s. Geweldige koorpartijen. Het ‘Benedictus’ kan me nog steeds ontroeren.

RCGK was een beetje een chique koor. Daar paste ik niet echt bij, maar ik heb er wel vijf jaar bij gezongen.
Mannen in een donker pak, dames allemaal in een lange, zwarte jurk met een blauwe satijnen blouse. Bij de uitvoering had ik mijn lange haar in een keurige knot.
Ik zag er zo onherkenbaar uit, dat Frea (destijds 5 jaar) tegen Harriët (3 jaar) zei toen ze een foto van het koor zag: “Kijk Harriët, die mevrouw, dat is mama.”
Toen Carlijn is geboren ben ik gestopt met het koor.

In 2012 bestond het RCGK 100 jaar en gaven ze een groot jubileumconcert. Mét gastzangers. En ik mocht ook meedoen!
De Franse les heb ik dat jaar opgegeven en me voor één jaar nog eens gestort op ingewikkelde muziek. Genoten heb ik.
Maar een mens kan niet alles. En dit mens al helemaal niet. Er moeten keuzes gemaakt worden en de keuze viel na één jaar toch weer op de Franse les.

Zo af en toe dompel ik mezelf weer even onder in de Theresiënmesse en onderga ik de muziek als een warm bad.
Voor de liefhebbers: hierbij een link >>> naar de Wikipedia-pagina met informatie over de mis.
Op YouTube en Spotify kun je verschillende uitvoeringen van de Theresiënmesse van Joseph Haydn vinden.
Luister vooral eens naar het Benedictus….. om stil van te worden.