O, o, wat hadden Gerard en de meiden een lol via de Whatsapp vanmiddag. Ik was bezig met de Granny Square sloffen (zie 17 november). Het in elkaar zetten was best wel even een gedoe. Het lukte prima, maar ik zat heel ingespannen te prutsen. Gerard maakte daarvan een foto en stuurde die naar de meiden. Toen ik hem in elkaar had gezet bleek dat de slof echt veel te groot was: ik had me verkeken op de grootte van de haaknaald en de dikte van de wol.
Gerard grapte dat het wel leek alsof ik de slof voor hem had gehaakt. Hij app’te naar de meiden dat hij zijn schoenen er wel in aan kon houden……! 
Het is ook echt geen gezicht. Op de foto zie je mijn voet met de slof ernaast…….. experiment mislukt. Maar ik ben niet voor één gat te vangen. Morgen begin ik aan een nieuwe.
Vanmiddag moest ik (zoals we dat in Drenthe zeggen) ‘met de bek op het stuur’. In het Martiniziekenhuis moest ik de cardio-fietstest doen om te zien of mijn hart weer grote inspanning aankan. Dat vind ik altijd wel heel spannend: je moet je tot het uiterste inspannen en ondertussen wordt er van alles gemeten. Het ging gelukkig allemaal goed. Ik had gehoopt dat ik nu ook weer mocht zwemmen, maar daar moet ik nog even mee wachten tot ik de cardioloog heb gesproken. Dat is volgende week. Tot die tijd ‘gewoon belasten’. Daar kunnen een paar lastige sloffen dan ook wel bij.
Geef een reactie