Vanmiddag stond ik bij een bloemenwinkel.
Het meisje dat mij hielp pakte 6 rozen apart voor mij in. De meneer van de winkel deed zijn best om een ietwat chagrijnige oude mevrouw wat op te peppen; “Het is lekker weer hé?”
“Ja, achter ’t glas” snibde ze, “ik gao gauw weer naor huus want ’t is zo kold!”
Zucht.
Eigenlijk zei ze niet eens iets onaardigs, maar het was de manier waarop ze het zei.
Kortaf en zuur.
Dat hoeft niet.
De winkeleigenaar hield ook onmiddellijk op met zn babbeltje en vervolgens stond de mevrouw nog een paar minuten te kijken naar wat hij voor haar inpakte.
Mijn rozen waren ook ingepakt en ik liep met 6 ingepakte rozen over straat.
“Zo mevrouw, U heeft veel minnaars!’ riep iemand (met het oog op Valentijnsdag morgen).
“Ja! Ik hou van heeeel veel mensen!” zei ik terug.
We lachten allebei en liepen verder.
Twee kleine voorvallen die mijn dag inkleuren.
Waar ik dan ook nog even over nadenk.
“Mama weet bij iedere situatie wel een liedje van Daniël Lohues te vinden” zei dochter Carlijn laatst. Ook in dit geval haal ik hem maar weer eens voor het voetlicht: “Aordig doen tegen meinsn die niet aordig doen”>>>. Luister en geniet. En bedenk: een glimlach is een face-lift die in ieders bereik ligt.