De 6 ingepakte rozen van vrijdag waren voor moeder/oma Waninge. Gisteren was ze jarig, ze is 90 geworden. 7 kinderen, 34 kleinkinderen en al een hele stoet achterkleinkinderen: gistermiddag vierden we met de hele familie oma’s verjaardag. Oma zelf is er nog wel bij, maar het kost wel steeds meer moeite. Ze is erg in de war als ze niet in haar vertrouwde huiskamer in het verzorgingshuis zit.
Op de tafel voor haar stond een bloembakje met narcissen waar een grote kaart met ‘90′ mét haar foto in stond te prijken. Zo werd ze onophoudelijk herinnerd aan het feit dat we bij elkaar waren voor haar verjaardag.
We hebben met elkaar gezongen, gebak gegeten, borrel gedronken en getoast op haar verjaardag.

Kadootjes hoefden we niet meer mee te nemen: iedereen nam een roos mee zodat er aan het eind van de middag een enorm boeket stond dat gisteravond meeging naar de huiskamer van het huis waar moeder woont. Zo kan iedereen er nog een poosje van genieten.

Gisteravond was het concert van InBetween waar ik op 5 februari al over schreef. Het koor zong (zoals gewoonlijk) weer fantastisch, maar de grootste verrassing van de avond was voor mij het klarinet orkest Capriccio >>>. Ze speelden samen met het koor maar ook apart. Erg de moeite waard! Toen ik gisteravond om 23.00 uur met een glaasje port op de bank zat had ik geen zin meer in m’n blog. Ik was dus niet druk met m’n 6 minnaars, mocht iemand dat n.a.v. de ingepakte rozen gedacht hebben……