We eten deze zomer weer volop uit onze eigen moestuin.
In juni hadden we verse aardbeien en dikke kroppen sla.
Sla uit eigen moestuin is altijd lekkerder dan uit de winkel, het is lekker zacht.
Het grote nadeel van een eigen moestuin is dat er wel eens ongedierte in je groente zit.
Een spin. Of een slak. Of hele kleine groene luisjes.
En er zit ook altijd zand aan, vooral als het net geregend heeft.
Toen Gerard en ik trouwden was ik helemaal niet gewend aan een moestuin.
Mijn vader had een tuin om in te zitten. niet om in te werken en de groenten kochten we bij de groenteboer of we haalden wat uit de polder.
Maar bij Gerard thuis op de boerderij was een hele grote moestuin en werd er van alles verbouwd.
Maar inmiddels ben ik er helemaal aan gewend en sta ik met liefde wat langer in de keuken om de groenten goed schoon te maken en een keer extra te spoelen.
Als ik de sla in de slacentrifuge doe, moet ik altijd even denken aan Harriët, die toen ze vier jaar was bij mij bij het aanrecht stond te kijken hoe ik de sla schoonmaakte en waste.
In het eerste spoelwater zat veel zand, er dreef een slakje in en heel veel kleine groene luisjes.
“Wat is dat?” vroeg ze. “Dat zijn piepkleine luisjes” legde ik uit, “maar die willen we liever niet opeten, dus die was ik er af.”
In het volgende spoelwater zaten nog maar een paar luizen en na nog twee spoelbeurten was het water helemaal schoon.
Maar ze was er kennelijk niet helemaal gerust op.
Toen we met elkaar aan tafel zaten met allemaal een bord aardappels met sla voor ons vroeg ze zorgelijk: “Poepen luizen?”
In haar kinderbrein was het verhaal van de luisjes een geheel eigen leven gaan leiden…..
In het begin van ons huwelijk was er nog enige onduidelijkheid over hoe je sla eigenlijk eet.
“Gewoon met azien en suuker” dacht Gerard. Dat dacht ik niet.
Bij ons thuis werd de sla bereid met een prutje van slasaus, een halve gesnipperde ui, augurkjes , zilveruitjes en een theelepel kerrie. Met een gekookt ei.
Zo gingen wij het ook doen. “Ook lekker!” vond Gerard.
Later heeft Gerard de Waninge-versie van sla nog wel eens gehad, maar toen smaakte het hem toch minder lekker dan vroeger.
Daarentegen eten we andere dingen weer wel op de Waninge-manier: rababer, appelmoes en appeltaart.