Vanmiddag zat ik met Gerard in de Catharinakerk op de Brink. Op donderdagmiddag. Afgelopen zondag werd in de startzondagdienst afgekondigd dat Hiltje Akke van Dijk was overleden. Bij ons beter bekend als ‘juf Hillie’. Zaterdagmorgen hoorde Gerard van iemand dat ze ernstig ziek was en achteraf begrepen we dat ze in de nacht van vrijdag op zaterdag al was overleden. ‘Er ging een schok door de gemeente’ zei de dominee vanmiddag in de rouwdienst.

Het was raar om te zien dat de grijze lijkwagen naast de ingepakte ‘Helikoptervlucht’ en de oliebollenkraam stond opgesteld. Het is immers dit weekend Rodermarkt en op de vrijdag daarvoor begint traditiegetrouw de kermis op De Brink.. De voorganger zei hierover: “Het is vervreemdend om te zien dat deze begrafenis plaats vindt tijdens de opbouw van de kermis voor de Rodermarktfeestweek, het feest dat de definitieve overgang markeert van de zomer naar de herfst. Wij zijn hier nu bij elkaar om de overgang te gedenken van Hillie’s leven hier op aarde naar het ‘andere leven’ in de wereld van God”.

‘Juf Hillie’ heeft onze drie dochters allemaal in de klas gehad. Het was een lieve, zorgzame juf, met extra aandacht voor de kwetsbare kinderen. Haar collega en vriendin, ook een juf van basisschool ‘de Haven’ zei vanmiddag in de viering dat ze er van overtuigd was dat er veel van de toenmalige leerlingen warme gevoelens hadden bij de herinnering aan deze juf. In ons gezin heeft ze in ieder geval een grote rol gespeeld en was ze meer dan iemand die de kinderen leerde lezen en rekenen. Wij noemen haar naam trouwens nog wel eens als iemand gilt omdat iets heel hard gaat. Tijdens een schoolreisje in Hellendoorn zat Hillie in een achtbaan heel hard te gillen, iets wat we niet echt bij haar vonden passen, maar wat iedereen wel heel grappig vond. Bij ons heette dat gillen vanaf toen  ‘juf-Hillie-geluiden maken’.

De dankdienst voor haar leven was indrukwekkend. Veel mensen uit het onderwijs binnen Roden, veel familie, veel gemeenteleden waren gekomen voor een laatste groet. We hoorden haar broer (hij sprak net zo bedachtzaam en met hetzelfde accent als Hillie) en haar vriendinnen met veel liefde en warmte over haar spreken. Met deze viering kwam Hillie zoals ze was heel goed naar voren. Er werd haar recht gedaan.  En tenslotte was er ook nog mooie muziek  o.a. uit Taizé en van Bach.

Het was een prachtige viering. Eigenlijk is dat ook niet gek als je bedenkt dat Hillie al jaren  in de Taakgroep Vieren heeft meegedraaid en zich nog intensief heeft beziggehouden met de inhoud van deze dankdienst voor haar leven…..