27 september: Orgel? Of preekstoel?

Kortgeleden sprak ik een lezer van mijn blog die opmerkte: “Als je iets over een kerkdienst vertelt gaat het altijd over de organist en nooit over de dominee.” Inderdaad. Ook naar aanleiding van de viering van vanmorgen kan ik wel weer een heel blog over de muziek schrijven. Over het  mooie orgelspel tijdens de viering van het heilig avondmaal. Of over het meerstemmige zingen met een bas van de cantorij naast mij. Muziek in een viering is voor mij vaak belangrijker dan een preek.

Maar daarmee doe ik onze predikanten te kort. Vanmorgen kozen wij voor een viering in de Catharinakerk waarin ds. Theo van Beijeren voorging. De lezing uit het oude testament vertelde over de profeet Elia, die met vurige wagens werd weggenomen van de aarde, gadegeslagen door zijn opvolger Elisa. Verhaal lezen? zie >>>

Elisa moest afscheid nemen van zijn oude leermeester.
De voorganger haalde hierbij het ontroerende gedicht aan “Breng jij mij weg tot aan de brug? van Toine Lacet. (Klik hier >>> voor het gedicht).
Naderhand vertelde hij dat Elia, evenals Mozes, door de Heer was weggenomen en dat zij dus geen graf hadden.
Twee heel belangrijke mannen uit de geschiedenis van Israël die het volk Israël niet hoefden te vereren. Ze moesten doen wat ze zeiden. ‘Gedenken’ is hierbij het goede woord.
Bij het avondmaal legde de dominee vervolgens de link naar Jezus, die hier op aarde ook geen graf heeft en die wij gedenken met brood en wijn, de tekens van zijn aanwezigheid die hij ons zelf geeft gegeven.

Nu weet ik ook waarom ik gemakkelijker over mijn muziekbeleving schrijf dan over het luisteren naar een overdenking. Het past qua omvang niet in één blog. De predikant zei namelijk nog veel meer in zijn verhaal vanmorgen, maar het is onmogelijk om het allemaal te benoemen. Een overdenking helpt je om uit de bijbellezing van de zondag elementen te halen die je kunt toepassen in je dagelijkse leven. Dat kan voor iedere toehoorder iets anders zijn. Als je net afscheid van iemand hebt genomen in een rouwdienst luister je met heel andere oren naar zo’n preek dan wanneer je je in goede gezondheid opmaakt voor een nieuwe werkweek en je afvraagt wat je morgen zult koken.

We sloten de viering af met lied 422:
Laat de woorden
Die we hoorden
Klinken in het hart
Laat ze vruchten dragen
Alle alle dagen
Door uw stille kracht.

Wij misten vanmorgen de handdruk van ds. Van Beijeren bij de uitgang. Wij wilden nog op bezoek bij mijn  schoonmoeder en meden daarom de lange rij wachtenden.
Daarom via deze weg: Theo, bedankt voor de fijne viering vanmorgen.