Sommige dagen dragen zoveel waarde in zich, daar kan ik wel meerdere blogs over schrijven. Vandaag was zo’n dag. We hadden een ‘schoolreisje’. Vrienden hadden ons uitgenodigd om mee te gaan met een ‘dagje Friesland met inhoud.’ Een zus en zwager van hen hadden deze dag georganiseerd voor hun familie en vrienden, maar er was nog plaats voor meer deelnemers, dus wij gaven ons op.
We verzamelden ons vanmorgen op een parkeerplaats in Franeker. Van te voren kon je opgeven of je het Planetarium >>> wilde bezoeken of dat je een stadwandeling met gids wilde maken. Het Planetarium heb ik al drie keer bezocht, dus ik ging voor de stadswandeling >>>. We begonnen met een kop koffie met Friese oranjekoek en daarna splitste de groep zich. Ik heb de afgelopen jaren al ettelijke stadswandelingen gemaakt in verschillende oude steden, maar het is altijd weer erg leuk en er is ook altijd wel iets dat ik nog nooit heb gezien. Vanmorgen was dat ‘goudleerbehang’>>>. In één van de zalen van het oude stadhuis hing dat speciale behang, dat in zwang was voordat het papieren behang zijn intrede deed.
We liepen verder door de oude binnenstad en ondertussen vertelde onze gids van alles over de geschiedenis van Franeker. Over het stadskasteel “De Martenastins’ >>> bijvoorbeeld. Wat wij zagen was een grote vierkante gevel, maar, zo vertelde ze: “dit is de achterkant van het gebouw.” Toen we er omheen liepen kwamen we in een park en daar zagen we de voorkant. Een toren en een bordes: het was prachtig. Verder liepen we langs een verstild hofje, langs de Martinikerk, bezochten de bibliotheek en het beroemde Korendragershuisje. Een korendrager was iemand die het zware sjouwwerk verrichtte in de graanhandel. In dit huisje zaten de mannen te wachten tot er schepen binnenkwamen, zodat zij de helpende hand konden bieden bij het verladen. De gids had een oude foto bij zich waarop zo’n korendrager stond afgebeeld: het was haar betovergrootvader. Eén van de redenen, vertelde ze, dat ze stadsgids was geworden.
Ik hou van zulke verhalen. Want er zijn dus meer mensen die net zo van geschiedenis houden als ik.
Op het laatst liepen we nog langs het ‘Elfstedenbruggetje’.
En toen werden er heeeeel veel herinneringen opgehaald. Sommigen hadden ‘HEM’ gereden, sommigen hadden HEM willen rijden, sommigen verheugden zich erop dat ze HEM ooit nog eens gingen rijden, kortom, de Elfstedenkoorts liep al weer op.
“Eigenlijk zoll’n wij hier een klokje Berenburg bij hebb’n moet’n!” merkte iemand op. Maar dat was niet aan de orde, geen sterke drank op de vroege morgen.
De verhalen waren ook zonder dat al sterk genoeg…..
Morgen deel 2 van dit schoolreisje: Jorwerd. Zou God echt verdwenen zijn…..?
Vlijtig Liesje
Klinkt als een heel fijn schoolreisje zeg! En veel leuker dan weer zo’n pretpark.