Dit gedeelte van de dag (voor het eerste deel van het verslag zie gisteren) werd georganiseerd door ‘Nijkleaster in Jorwert >>>, een zogenaamde Pioniersplek van de Protestantse Kerk in Nederland.
We werden ontvangen in de kroeg, ‘het Wapen van Baarderadeel’. Daar wachtte een eenvoudige doch voedzame maaltijd: biologische groentesoep, vers gebakken warm donkerbruin brood, en als beleg kon je kiezen uit drie soorten kaas en jam. Lekker!
Jorwert – Nijkleaster Jorwert.
Na het eten werden we in de kerk verwacht, waar om 13.30 u een middaggebed werd gehouden. We zongen enkele liederen, de voorganger ging voor in gebed, er was een schriftlezing er er was stilte. Daarna was het tijd voor ‘Stilte, bezinning en verbinding’.
Dat gebeurde allemaal tijdens een wandeling van 75 minuten die in drie stukken werd geknipt. Het eerste deel werd in volledige stilte afgelegd.
Moeilijk voor mij…. Gerard liep naast mij en ik moest erg m’n best om niet te zeggen: “Kiek es, een reiger!” of iets anders van die strekking. Er fietsten ons een paar vriendelijke Friezen voorbij die blij ‘Hoi’ naar ons riepen, maar iedereen hield zich voortreffelijk aan de opdracht. Ook nu vond ik het moeilijk om niets te zeggen, komt zo nors over vind ik. Dus ik glimlachte maar zo breed mogelijk maar zei niets.
Het tweede deel (de verdieping) werd ook in stilte afgelegd, alleen nu kregen we een denkopdracht mee. De schriftlezing was namelijk uit Marcus, het gedeelte waarin Jezus zegt: “Laat de kinderen tot mij komen”. De moeders in dat verhaal wilden graag dat Jezus hun kind aanraakte. Als je dat nu op jezelf zou betrekken, hoe zou jij dan door Jezus geraakt willen worden?
Wat ik ontdekte was dat ik bij dit gedeelte van de wandeling helemaal geen moeite had om mijn mond te houden. Daar was ik namelijk niet meer mee bezig in mijn hoofd, ik was aan het nadenken over die vraag.
Bij het derde deel, de verbinding, was het de bedoeling dat je een gespreksmaatje opzocht en dat je met hem of haar een gesprek aanging, bij voorkeur over de vraag waar we net 20 minuten over hadden lopen nadenken.
Mijn praat-maatje kende ik vóór gisteren helemaal niet.
Maar na afloop van het gesprek gaven we elkaar een knuffel.
Wat een bijzonder, open en liefdevol gesprek. Met een volslagen vreemde.
Achteraf bleek dat Gerard had gewandeld en gepraat met haar echtgenoot en dat zij eenzelfde ervaring hadden.
We sloten de dag af met koffie & thee in de consistorie waarbij in een kringgesprek ervaringen konden worden gedeeld en uitgewisseld.
Wat een fantastische dag en wat een bijzondere ervaring.
Deel 1 sloot ik gisteren af met de vraag: ‘Zou God echt verdwenen zijn?’
Nee. Als dat al zo was dan is hij/zij terug. Bekijk het filmpje >>> maar eens op de site van Nijkleaster……..
Geef een reactie