27 oktober: Ronde twee van de ‘leukaferese’.

Vandaag was dag twee van de stamcelafname (leukaferese met een moeilijk woord). Gisteren had ik al even een foto gemaakt van het apparaat, zie hier rechts.
Het heet een leukaferese-machine.

In zijn linkerarm kreeg Gerard een infuus, van waaruit al het bloed dat hij in zijn lichaam heeft  door dat apparaat werd gehaald. De machine haalt de plasmacellen uit het bloed, scheidt dan de stamcellen van het plasma en daarna vloeit het bloed weer terug in Gerards aderen door een infuus  zijn rechterarm.

Vijf en een half uur per dag duurt het hele proces. Op één dag is Gerards bloed 3x door het apparaat gehaald.
Aan het einde van de middag kregen we bericht dat er nu genoeg goede stamcellen zijn verzameld voor twee stamceltransplantaties.

“Hoe voel ik me nu vanavond?” vroeg hij gisteren aan de verpleegkundige.
“Of je een marathon hebt gelopen: doodmoe. Je kunt vanavond dus niet naar een voetbaltraining.” En inderdaad, hij lag op tijd in bed.  Dit deel van het traject was afgelopen zondag het zwaarst.  Aan het eind van de dag had hij pijnlijke botten.
“Het laat zich moeilijk omschrijven’ zei hij daarover. “Alsof je zware hoofdpijn hebt, maar dan in het beenmerg van je rugwervel.”
(Nederlanders hebben daarvoor een treffend spreekwoord: Het gaat je door merg en been.)

Nu breekt er eerst weer een periode van relatieve rust aan. We kregen van de stamcelcoördinator een datum, 12 november,  “maar die schrijf ik er met potlood in!” zei ze er bij.
Vanaf 12 november kan Gerard worden opgeroepen voor opname in het ziekenhuis. De precieze datum kan daarvoor niet gegeven worden, omdat dat in sterke mate afhankelijk is van de conditie van andere patiënten die naar huis mogen. Of niet. En dan duurt het voor Gerard langer.

Tot die tijd is het de bedoeling dat hij uitrust, aansterkt en leuke dingen gaat doen.
Leuke dingen. Daar hoort in Gerards brein ook werken bij…….
We gaan het zien.