1 november: Een woord, een lied, de stilte, de zegen….

Om kwart voor tien zaten wij vanmorgen al in de kerkzaal van Op de Helte. Het liep al mooi vol en de aanwezigen zaten gemoedelijk met elkaar te praten. Op de eerste rij nam het predikanten echtpaar Krug plaats. Zij gaan beide wel eens voor in onze gemeente. Even daarna kwamen  ds. Meijer en zijn vrouw binnen die eveneens op de eerste rij gingen zitten. Je kon horen aan het aanzwellen van het geroezemoes dat de gemeente dat had geregistreerd. Daarna kwamen ds. Kakes en zijn vrouw binnen. Nu liet de gemeente zich nog duidelijker horen; naast mij hoorde ik al iemand zeggen: “Die kunt d’r nog wel naost op de eerste rij…” en ja hoor, ook zij schoven aan (onder luid gelach en gepraat van de gemeente)  op de eerste rij. (foto gemaakt door Nettie Kramer)
Organist Erwin Wiersinga, toch wel wat gewend op het gebied van door zijn spel heenpratende kerkgangers, staakte even zijn orgelspel om zien wat zoveel commotie veroorzaakte….

Aan het begin van de viering sprak ds. Van Beijeren de wens uit dat we iets zouden meenemen uit deze kerkdienst: “Een woord, een lied, de stilte, de zegen…..”
Wat nam ik nou vanmorgen mee uit de dienst?
Ten eerste het gedicht dat bij psalm 27 in het Liedboek staat. Want ook al zingen we alles van de beamer tegenwoordig: ik neem mijn eigen liedboek mee. Door het
gedicht keek ik anders tegen de woorden van de psalm aan.

Verder trof me het gedeelte uit Job dat werd voorgelezen. Job die met lege handen zit en toch op God blijft vertrouwen. Die ondanks alles zegt: “Ik weet dat mijn redder leeft”.
De predikant koppelde daar in de preek  het lied ‘I know that my redeemer liveth‘ uit de Messiah van Händel aan. Waarvan de melodie dan vervolgens de rest van de dag door mijn hoofd speelt. Ook luisteren? Hierbij een link naar de uitvoering van dit lied door Sylvia McNair >>> 

Als laatste nam ik de zegen mee. Figuurlijk en letterlijk. Het was een zegen in drie delen; de Vader, de zoon en de heilige geest werden afzonderlijk benoemd. Na de dienst vroeg ik ds. Van Beijeren of hij me de woorden van die zegen wilde mailen, maar ik kreeg de zegen mee mee op papier! Klik hier ( Zegen ) voor een PDF-bestand met de tekst

Aan het eind van de viering merkte Ds. Van Beijeren nog op dat de eerste rij met predikanten wel  een soort ere-escorte leek voor ds. Kakes, die deze week zijn 60 – jarig ambtsjubileum viert. Gefeliciteerd Jan (en Joop natuurlijk ook)!

“Een woord, een lied, de stilte, de zegen….”
Stilte was er in deze ‘ruuzige’ kerkdienst niet of nauwelijks.
Die heb ik vanmiddag even opgezocht in het bos.
In de mist in het bos: wat kan het dan stil zijn.