5 november: Bouwput

Naast ons huis hebben bouwvakkers een bouwput gecreëerd.  In 2011 zijn de huizen naast ons (die aan de Koerskamp stonden) gesloopt en Woonborg brengt nu de nieuwbouwplannen ten uitvoer: 24 levensloopbestendige woningen. Het begon een aantal weken geleden met grote hekken die om het terrein werden heen gezet en met het uitgraven van de bouwput.
Grote vrachtwagens reden af en aan met zand. Daarna ging men heien: een oudere buurtgenoot vertelde dat in hun slaapkamer het bed er van schudde. “Beweegt het bed ook nog eens….!” zei hij er ondeugend achteraan.

Het is steeds een drukte van belang in de straat. Groot materieel wordt opgesteld. Vanmorgen keek ik uit het raam en zag ik één van mijn bijnamen aan het werk: ‘ Die lange van Vrieswijk ‘ was in de weer met grote betonnen balken. Vanmiddag wilde ik onze oprit oprijden, maar die was bezet: er stonden een paar ‘hang-ouderen’, druk verwikkeld in een bespreking over de toestand aan de Koerskamp.  Ik voerde vanuit het opengedraaide autoraam een genoeglijk gesprek over de bodemgesteldheid, de herrie, wie onze nieuwe buren zouden worden en wanneer het wordt opgeleverd. Gelukkig mocht ik toen mijn auto parkeren.

Halverwege de middag kwam er een convoi exceptionnel de straat inrijden. Drie kolossale vrachtwagens met onderdelen voor een reusachtige bouwkraan.  De straat stond helemaal vol. Inmiddels is de kraan opgebouwd en is de straat weer leeg.
Kortom: ‘Never a dull moment ‘ aan de Boskamp.
Dat blijft nog wel even zo denk ik. In februari zou alles klaar moeten zijn.
Wij zijn blij dat het nu geen zomer is en dat we niet buiten zitten.
Want al die bouwherrie is dan erg vervelend, maar denk eens aan de muziek die de bouwvakkers er altijd bij aan hebben: meestal geen Mozart……

Het mooiste moment van de dag heeft niets met bovenstaand verhaal te maken. Dat was toen mijn moeder vanmiddag na een nacht in het ziekenhuis de sleutel van haar voordeur omdraaide en zei: “D’r is niks mooier as dat joe de sleutel van joen eigen huus weer omdraaien kennen”.