23 november: Een biggetje met rode laarsjes.

Het heeft nog niet over in het UMCG, nog geen ‘eigen bijdrage’ deze dag.
De dip heeft toegeslagen. Het infuus is er nu helemaal af, Gerard moet het opkrabbelen nu op eigen kracht doen. Daar heeft hij een dagtaak aan. Het doel is om het maag- en darmstelsel aan het werk te houden, maar hij mag daarbij niet te veel kilo’s verliezen.

Vanmorgen heeft hij wel al weer zelf gedouched, het slapen gaat goed en er zijn geen calamiteiten zoals infecties en/of koorts. Wel moet hij wat meer in beweging nu. Vanmiddag hebben een wandeling gemaakt over de afdeling, drie rondjes zelfs. Maar daarna was hij weer moe en wilde hij wel graag even weer liggen.

Ook vandaag zorgde de post weer voor veel positiviteit. Namens Gerard bedankt voor zoveel blijken van medeleven!
Er was ook een kaartje bij uit Engeland. Jongste dochter Carlijn is met haar vriend bij oudste dochter Frea op bezoek en ze hadden een idioot kaartje gestuurd van een biggetje met vier rode laarsjes aan.
Een potsierlijke foto waar je spontaan van in de lach schiet.
Met de hartelijke groeten van het spul uit Engeland. Daar knapte papa van op!

Afgelopen weekend heb ik mij zowaar nog even gewaagd aan het haken van een babyschoentje. Voor de ziekenhuisopname had ik er ééntje gehaakt, maar voor de tweede had ik steeds geen tijd. Deze schoentjes had ik gezien op het blog Handwerkles en ik vond ze erg leuk. Hierbij een link >>> naar het patroon. Je vindt hier een beschrijving van het haakpatroon, maar er zijn ook drie instructiefilmpjes. Je kunt gewoon achter je beeldscherm gaan zitten, het filmpje opstarten en ‘meehaken met Mirte’. Pure ontspanning voor mij.