Vanmorgen was ik te laat op het werk.
Dit had een heel speciale reden; ik kon niet van de oprit af.
Bouwplaats Koerskamp
Zoals ik al schreef op 5 november >>>: naast ons worden 24 nieuwe woningen gebouwd.
De onderdelen voor die woningen (muren, dakkapellen, je gelooft je ogen niet) worden per vrachtwagen aangevoerd. Vanmorgen stond er grote vrachtwagen van “Kremer Vloeren” voor onze oprit geparkeerd en zo, dat ik er niet uit kon. Dus ik moest op zoek naar de chauffeur. Die zat bij de uitvoerder ‘in de caravan’ te koffiedrinken. Ik mocht niet verder de bouw op, maar de bouwvakker die ik aansprak zou het wel even tegen hem zeggen. De chauffeur in kwestie was kennelijk niet blij dat ik hem bij zijn koffie weg haalde. Hij negeerde mijn ‘goedemorgen’, hees zich achter het stuur, gooide venijnig de deur dicht en scheurde zonder boe of bah weg. Alsof ik degene was die iets fout had gedaan. Geen reclame voor de beroepsgroep. Gelukkig ken ik ook hele leuke vrachtwagenchauffeurs!
De waarde van de dag wordt bepaald door Gerard: hij heeft zelf weer een blog geschreven!
Rechtstreeks vanuit het
Ik kan mij de tijd niet heugen dat ik zo’n lange periode geen zin had aan eten. Het is alleen al een kunst om het binnen te houden! Gelukkig hebben we nu een patroon in het tijdstip van toedienen van medicatie in gevonden waarmee dat het beste lukt.
De afgelopen dagen heb ik er regelmatig aan gedacht, dat je als kind een beetje verwend wordt als je zo ziek bent. Thuis aten we altijd gewone pap van de gekookte melk van onze eigen melkkoeien. Maar als er iemand ziek was dan haalde mijn moeder flessen volle yoghurt. Ook nu smaakt de yoghurt mij het best en doe ik mijn best om brood en ander warm eten binnen te krijgen.
Morgen moet ik voor één dag verhuizen naar de kamer naast mij. Ze gaan technische aanpassingen doen op kamer 82.
Verder is het best mogelijk dat ik morgen of overmorgen extra bloed krijg toegediend.
Dit is het om HB gehalte en de trombo`s even te ondersteunen op de weg naar herstel van de bloedplaatjes.
Zoals je wel kunt lezen: ik ben nog niet uit mijn zogenaamde ‘dipweek’, maar ik heb goede hoop dat er schot in komt. Al zal yoghurt voorlopig nog wel het lekkerst blijven…..wordt vervolgd. Gerard
Nel Epema
Hoi Gerard, dappere yoghurteter!
dat de dipweek maar spoedig ten einde zal zijn, hou je taai!!
veel groeten en goede gedachten, ook voor Ada,
Jan en Nel
Dick en Janny
Heel veel sterkte, Gerard! Het is me nogal een catharsis waar je doorheen moet. Soms komt dat op je weg in het leven. Wat machtig fijn dat je juist dan behulpzame, liefdevolle mensen om je heen hebt staan. Broodnodige ondersteuning, toch?
Een oud-collega in België zei ooit tegen me: “Demain il sera mieux.” Toen zat ik in een catharsis. Er komen vast betere tijden aan. Ze staan vlak om de hoek te wachten…