Dit weekend belde ik met mijn broer.
Even bijpraten, even wat afspreken.
Hij vertelde: “Ik ga zo boodschappen doen, maar ik had nog even m’n boodschappenbriefje aangepast. We gaan sinds een paar weken naar een andere supermarkt, dus nu heb ik op mijn briefje de boodschappen in de volgorde zoals ze in de winkel staan.”
Begrijp ik volkomen.
Doe ik ook.
Maar verder niemand. Tenminste, ik heb het nog nooit gehoord.
Mijn broer en ik zijn opgevoed met structuur, orde en regelmaat.
“Ordnung muss sein!” riep mijn vader te pas en te onpas en hij had voor alles een vaste plaats. Organieke plaats, noemde hij dat.
Als je iets kwijt was, dan was dat je eigen schuld, want dan had je het niet op de organieke plaats gelegd. Als puber kwam de organieke plaats mij mijn neus uit, als huisvrouw en moeder heb ik het zelf ook ingevoerd.
Voorbeeld: de aangebroken halvarine staat bij ons halverwege in de koelkastdeur.
Als daar geen halvarine staat is het op, dus breek ik een nieuwe verpakking aan.
Als iemand per ongeluk de aangebroken halvarine op een andere plaats heeft gezet, dan zie ik het niet. Op. Dus een nieuwe.
Ook mijn broer beschuldigt zijn gezinsleden van nalatigheid als hij in een dergelijk geval een nieuwe verpakking aanbreekt.
Mijn man en kinderen vinden er wel wat van, maar mijn gedrag wordt gedoogd.
Ze hebben er zelf ook baat bij, want ik weet bijna altijd waar de spullen zijn.
De hang naar structuur, orde en regelmaat komt me op m’n werk ook goed van pas: ik bedenk overal een systeem voor. Zodra het in de structuur zit vergeet ik het niet.
De herkenning van het gedoe met het boodschappenbriefje is één van de leuke dingen van broer en zus zijn.
Wij denken overigens dat wij ‘de laatsten der Mohicanen’ zijn.
Zijn kinderen en ook die van ons hebben nog op geen enkele manier blijk gegeven van opa en oma’s genen……
evie
Waarschijnlijk verwonderd dit bericht je niet echt maar ja ook ik heb het boodschappenlijstje op volgorde van de winkel. Ook als ik iemand anders de boodschappen laat doen vertel ik in welk gang pad het te vinden is.
De grootste ergenis is dus ook als de winkel een andere opstelling heeft.
Ook mijn kasten en koelkast zijn onderworpen aan orde, nu ben ik zelf niet gauw degene die een nieuwe verpakking aanpakt omdat ik denk: het kan nog niet op zijn en dan ga ik op zoek. Een van onze kinderen is nog erger, die heeft een lijst met : wat zit er in doos 1,2…… Van de opslag/berging.
Frea
Nou ik weet niet hoor, maar carlijn maakt dacht ik zes lijstjes als ze op vakantie gaat..?
Herma
En ook mijn boodschappenbriefjes staan op volgorde! En bij een aantal vriendinnen van mij ook =D
En ik ben niet degene van de berging, zoveel bewaar ik niet.
Fijn te lezen dat het redelijk gaat met jullie!