8 februari: Ook met u…..

Met de cantorij werkten we gistermorgen mee aan de viering in de Catharinakerk. Het was de laatste zondag voor de veertig dagen tijd (zie 18 februari >>>). Vier weken voor de uitvoeringszondag  krijgen we als koor de muziek en in een maand tijd wordt het allemaal ingestudeerd. Het ging deze keer wat moeizamer dan andere keren: onbekende stukken, niet gemakkelijk in het gehoor liggende muziek, lastige partijen….. we hebben hard moeten werken. Maar gistermorgen kwam alles goed: Arjan Schippers was de organist en met zijn begeleiding werd de muziek toegankelijker en de uitvoering mooier.

Er is altijd wel iets in zo’n viering wat me raakt. Gisteren waren dat zinnen die we iedere zondag (soms gedachteloos) uitspreken.
De predikant zegt:”De Heer zij met u”  en de gemeente zegt dan: “Ook met u zij de Heer.” Gistermorgen stond het ook weer in de orde van dienst en voordat hij het uitsprak zei de voorganger ineens: “Dat ìs wat! Dat we dat elkaar mogen toewensen!”
Door die ’trigger’ is het ineens minder vanzelfsprekend.

De schriftlezing was uit Jesaja en ook nu maakte de predikant een onverwachte move. Jesaja ontmoet God en krijgt een opdracht. De dominee las voor: “En Jesaja zei: O, God! O nee, dat zei hij niet. Hij zei: “Wee mij, want ik kan het niet….”. De rest van de schriftlezing ging aan mij voorbij, want ik moest denken aan het Engelse  “O, my God!” dat iedereen tegenwoordig maar te pas en te onpas roept. Als er een carnavals-praalwagen in het publiek valt. Als er een bekende Nederlander is overleden. Als de mascara is uitgelopen. “Oh, my God!”  is heel hip & trendy tegenwoordig bij de jongere generaties. Er is zelfs een OMG emoticon (zie afbeelding rechts).

Ik ben wel benieuwd wat de reactie zou zijn als je dan zou zeggen: “Ook met u zij de Heer” of “de Heer zal met je zijn”.
Vroeger stond dat op de rand van onze muntstukken……

Het slotlied eindigde vanmorgen met de zin: “Hij zal onze voeten richten op de weg van de vrede”.
Daarna kregen we de zegen mee; ook met u zij de Heer!