15 februari: 14 februari 1925

Gisteren was het 14 februari, de geboortedag van mijn schoonmoeder. Ze werd 91. Vorig jaar hebben we haar 90e verjaardag met alle kinderen, klein- en achterkleinkinderen en haar broers en zussen gevierd, dit jaar kon dat niet meer.
We hebben een ruimte besproken in de beschermde woonvorm  waar ze nu woont, waar we als kinderen/schoonkinderen om haar bed zaten. Er is voor haar gezongen en we hadden heerlijk gebak bij de koffie.
De ruimte waar wij zaten was versierd met slingers en we hadden een genoeglijk samenzijn. Moeder voelde zich echt jarig, maar het feest was erg vermoeiend voor haar. Na twee uur wilde ze graag ‘naar huis’ en brachten twee kinderen haar met bed en al weer terug naar haar kamer.

Van de 91 verjaardagen van mijn schoonmoeder heb ik er 35 meegemaakt. Ze heeft wel eens verteld dat er in haar kindertijd maar heel weinig aandacht werd besteed aan verjaardagen en dat die van haar zelfs een keer vergeten was. Maar dat is in de latere jaren ruimschoots ingehaald. Halverwege de jaren tachtig waren er al zoveel kleinkinderen, dat de verjaardagen niet meer thuis gevierd konden worden. Toen werd er een zaaltje gehuurd en kon iedereen komen. Zeven kinderen met aanhang en 32 kleinkinderen, die in de loop van de jaren ook weer aanhang en kinderen kregen. Tegenwoordig zijn we met meer dan 90 als iedereen er is….  Het waren altijd gezellige bijeenkomsten met appeltaart, grote schalen met worst en kaas en heel veel lawaai.

De 91 levensjaren hebben hun tol geëist. Er zijn heel veel goede jaren geweest, maar het laatste stukje is erg zwaar.  Moeder herkent alleen haar kinderen nog. Maar nu Gerards haar zo kort is herkent ze hem pas als hij praat.

Gisteren kon een groot feest niet meer.
Verjaardag in klein comité.
Moeder is geen schim meer van de sterke, struise vrouw die ze ooit was.
Wij houden haar graag in herinnering als de moeder/oma Waninge die ze jaren voor ons geweest is. Hiernaast een foto uit 2007 met haar drie kleindochters uit Roden.