8 maart: Jubileum.

Collega R. is deze maand 40 jaar in dienst. Hij is ongeveer van mijn leeftijd, dus ik vroeg: “Hoe oud was je dan toen je begon?” “Zeventien”.
Een kuuk’n nog. Hij is begonnen als verpleger, maar door rugklachten was hij gedwongen om iets ander te gaan doen. Van ‘handen aan het bed’ naar ‘handen op het toetsenbord’ zeg maar.

Gisteravond hadden we in Zuidlaren bij Cosineros een feestje.
Borrel, stamppotbuffet,  lekker toetje en koffie na.
My kind of party. Het was ontzettend gezellig. Bijpraten met collega’s en ex-collega’s en kennismaken met sommige buren en familieleden.
Als collega’s van de stafgang gaven we gezamenlijk een fietstas vol enveloppen met geld én we zongen een lied. Dat is op zich al iets uitzonderlijks, want ‘de stafgang’ bestaat uit allemaal losse onderdelen: P&O-ers, directiesecretariaat, iemand van Opleidingen, iemand van Automatisering, managers & assistenten, kortom: los zand. Maar wel gezellig los zand. Door de andere werknemers in het huis wordt onze gang spottend ‘de Herestraat’  genoemd, dus ons koor heette ‘de Heerestraat-zangers’.

Aan het eind van de avond zaten duo-baan-collega en ik aan tafel bij de buren van R.
Hij is kennelijk op zijn werk helemaal zichzelf, want zij hadden dezelfde verhalen als wij: zorgzaam, vriendelijk, behulpzaam en de rust zelve.
Collega’s kun je meestal niet kiezen. Als dat kon koos ik R. in ieder geval. Een beminnelijk man. Tekenend voor hem is dat hij geen kado’s wilde. Hij vroeg of we geld wilden geven voor het project waaraan zijn vrouw zich heeft verbonden.  Ze gaat in april drie weken als vrijwilliger werken in het Hillcrest AIDS Centre >>> in Zuid-Afrika. Ze hebben voor dit doel een eigen facebook-pagina gemaakt ‘Evelyn & Wilma’s werkavontuur in Zuid Afrika’ >>>>

Vanmiddag zat ik weer naast R. aan de lunch. Hij was diep tevreden over zijn jubileum en het bijbehorende feest.
“€ 1.000,= heb ik gekregen!” vertelde hij glimmend van trots.
Koesteren zo’n man.