30 maart: Une crocodile empaillé

Gisteravond zaten we aan de keukentafel bij onze Franse juf. We maken aan het begin van de les altijd een rondje. Une petite tour: iedereen mag dan een klein verhaaltje vertellen uit het dagelijks leven. Het is bedoeling dat dat een kort verhaaltje is. “Cinq phrases” ongeveer. Een van de mannen was een paar weken op vakantie geweest in Spanje.
Vlak voor hij van wal wilde steken siste zijn kameraad (die weet dat het Spaanse verhaal waarschijnlijk de tijdslimiet overschrijdt) plagerig: “Vijf zinnen hè…”

Het bleef natuurlijk niet bij cinq phrases. Er volgde een verhaal over zoekgeraakte sleutels van een gehuurde auto, zwemmen in zee en een konijn dat men had gegeten: “de ogen zaten er nog in….”. Zelfs in het Frans klinkt dat gruwelijk. Juf (vegetariër)  kapte toen het verhaal maar snel af: “C’est  tout?”

Ook de kameraad had aan vijf zinnen niet genoeg. Hij vertelde een wonderlijk verhaal over une marché waar hij was geweest, waar hij beelden en een krokodil had gekocht. Geen echte: une crocodile empaillé. Weer wat geleerd.

Er waren verhalen over chercher les oeufs (eieren zoeken), un course (hardloopwedstrijd) en één van de mannen had een werkbezoek gebracht aan de Hooghoudt fabriek. Hij was daar geweest met een soort mannenvereniging.
“de cent vingt cinq ans”.  Verbazing alom. Mannen van honderdvijfentwintig jaar?!? Nee, de vereniging was zo oud.
Dan is er al meer dan een half uur om. Juf is dan al helemaal giechelig en moet nodig  een kop thee. Eerst maar even pauze. De bizarre verhalen over terraria met leguanen die sla en bananen eten gaan gewoon door, maar nu in het Nederlands.

We besloten de Franse les met een opdracht.
Schrijf het woord dierenarts op in het Nederlands en schrijf zoveel mogelijk woorden op die je met dat woord associeert. Vervolgens zat iedereen een paar minuten te denken en te schrijven. Toen iedereen bijna klaar was zei iemand: “O, moest dat in het Frans…?”

Je zou bijna denken dat we alleen maar voor de gezelligheid naar Franse les gaan.