26 april: Een Groningse man. En zijn dochter.

Vanmiddag zat ik tijdens de lunch met een groepje collega’s om de tafel.
Er was preisoep.
Het kringgesprek ging over de winst van Feyenoord, over voetbal in het algemeen en over de preisoep. En het weer natuurlijk. (te kold, te nat etc.)

Halverwege deelde het gesprek zich tweeën. Met mijn groepje kregen we het over schoonmoeders. Altijd een delicaat onderwerp. Zelf ben ik er ook één namelijk…..
Collega naast mij mopperde onbekommerd over de zijne.
“Hoe is dat dan bij jou?” vroeg ik. “Je bent zelf nu ook schoonvader. (zijn dochter is vorig jaar getrouwd). Bemoei jij je dan nergens mee?”

Het antwoord was verrassend. “Als vader heb ik gemerkt dat het wel iets met me deed toen mijn dochter verkering kreeg. Dat heb ik bij mijn zoon veel minder. Ik was het ook vaak helemaal niet eens met mijn dochters keuze….!
Met de man waar ze mee getrouwd is kan ik het gelukkig goed vinden. Maar toen ze vorig jaar trouwden heb ik tijdens de toespraak gezegd: “Krigst heur, maor as ik ooit heur da’s t nait goud veur heur bist, dan kom ik die nao.”

Een Groningse man.
Kom niet aan zijn dochter.