24 mei: Balthasar Gerards.

Gerard en ik zaten op de basisschool alle zes jaren bij elkaar in de klas.
Wij delen dus veel herinneringen aan die tijd, al heeft hij heel andere dingen onthouden dan ik.  Geschiedenis vond ik één van de leukste vakken, maar dat was bij Gerard absoluut niet het geval.

Hij vertelt altijd dat hem niet veel is bijgebleven van de geschiedenislessen van meester Runia, meester de Groot en meester Kooi.
Zelf zegt hij hier over: “Eén van de weinige dingen die ik heb onthouden was het verhaal van de moord op Willem van Oranje.
Meester vertelde het verhaal met veel gevoel voor dramatiek en zei dat de snodaard die de Vader des Vaderlands had omgebracht Balthasar Gerards heette. En toen keek iedereen naar mij…….”

Afgelopen zondagmorgen stonden we in de Prinsenhof in Delft samen bij de trap waar Balthasar Gerards Willem van Oranje doodschoot. ‘Ga eens achter die pilaar staan’ vroeg ik Gerard. Heel even kroop hij in de huid van de ‘Gerards’ die al die jaren tot zijn verbeelding heeft gesproken.  Ik maakte een foto en die komt in ons boek. Voor Gerards eigen geschiedenis-verhaal.

In de Prinsenhof werd het leven van Willem van Oranje mooi verbeeld met schilderijen, video-klankbeelden en teksten. Zijn verzet tegen het katholicisme dat, onder leiding van Philips, ‘ketters’ liet ombrengen  die niet het katholieke geloof aanhingen. De gevolgen. Het beleg van Alkmaar, van Leiden. Als het zo aanschouwelijk wordt gebracht is geschiedenis helemaal niet saai!