Maand: juli 2016 Pagina 1 van 3

30 juli: Dirndl van opa en oma

Door Ada

Op 30 juli 2016

Frea met papa op een huwelijk in 1989

Toen onze kinderen klein waren gingen mijn ouders langdurig op vakantie. Minstens vier weken. Dan zagen onze kinderen opa en oma vier weken niet! Dat was lang. In Frea’s fotoboek zit een kaartje van opa en oma voor haar uit Oostenrijk waar de randen van versleten zijn: twee weken lang liep ze daarmee rond.

Het is heerlijk als opa’s & oma’s zo’n goede band hebben met hun kleinkinderen. Dat is niet vanzelfsprekend en wij hebben het ook altijd gekoesterd.

Harriët als drie-jarige op de WC

Als ze terugkwamen, bruin verbrand en vol verhalen, kwamen de kinderen eerst aan de beurt. Ze namen altijd een cadeautje voor ze mee: boerderijdieren, een boekje, stiften, in ieder geval geen grote, dure dingen.

Eén keer namen ze iets duurs mee. Het was mijn vaders idee. Ze gingen al jaren op vakantie naar Zuid-Duitsland en Oostenrijk en hij vond de klederdracht daar erg mooi. Het heet een dirndl >>>. Ik heb er zelf vroeger als kind ook één gehad met zo’n schortje en een wit kanten bloesje.
Mijn ouders wilden er graag ook één voor Frea kopen.

Carlijn met oma op de bank

Ze brachten in 1988 een kleuter-dirndl mee, voor een meisje van 3 jaar.
Omdat wij drie dochters hebben, hebben ze alle drie iets aan dit cadeau gehad en ze hebben het ook veel gedragen. Dat het een duur ding was kun je nog zien. Het hangt namelijk nog steeds in een kast bij ons boven en je kunt amper zien dat het gedragen is; de kleur is nog steeds heel mooi. En dat komt niet omdat het niet vaak gewassen is…… een kindje van 3 houdt haar kleren niet mooi schoon. En onze kindjes helemaal niet.

Op deze pagina drie foto’s van onze drie dirndl-meisjes.

Reageren

29 juli: Bewegen.

Door Ada

Op 29 juli 2016

In Alledag

Twee jaar geleden stonden we met de caravan twee weken op boerencamping Oes Stekkie >>> in Nijeveen. We hebben daar genoten van een heerlijke vakantie en iets ontdekt op het gebied van bewegen wat Gerard en ik allebei leuk vinden: tafeltennissen.
Toen wij op een avond met een volle teil afwas naar het spoelkeukentje liepen was daar al iemand aan het afwassen en er stond iemand te wachten.
Wij gingen daar niet op wachten. We zetten de teil binnen op de grond en bedachten dat we dan wel even een spelletje konden doen.

In de speel-schuur van Oes Stekkie in Nijeveen

Achter de grote baanderdeuren was een spelletjesschuur voor de kinderen en daar stond ook een tafeltennistafel. Even proberen.

Het was een groot succes. Niet dat we het heel goed konden, maar we tikten toch regelmatig rally’s van 5-6 ballen, voor beginners niet gek. Al snel zei Gerard: “We kunnen wel even met punten doen.” Man en Waninge = competatief. Hij legde mij de spelregels uit en hij won de eerste set. En de volgende drie ook. Gek hé?
Toen had ik ‘het zwait veur de kop’ en gingen we afwassen.
De avonden daarop deden we iedere avond na de afwas een potje tafeltennis en warempel: ik won ook wel eens een set.

Dit jaar vroeg Gerard een tafeltennistafel voor zijn verjaardag. Op Marktplaats vonden we in Roden een mooie, opklapbare tafel voor een acceptabele prijs. Die staat nu opgeklapt in de nieuwe schuur, maar komt er bijna iedere avond na het afwassen uit.
Vier sets doen we. In het kader van ‘meer bewegen’ is dit verjaardagscadeau van grote toegevoegde waarde. Ik heb alleen nog nooit gewonnen; 2 – 2 is tot nu toe het hoogst haalbare. Ik vind troost in de Olympische gedachte ‘meedoen is belangrijker dan winnen’.

Reageren

28 juli: Rijst met hachee

Door Ada

Op 28 juli 2016

In Koken & bakken

Gisteren schreef ik het al: het was mijn laatste werkdag voor de vakantie.
Om dat te vieren aten we rijst met hachee, één van de lekkerste maaltijden uit mijn jeugd.
Mijn moeder kookte dat wel eens op zaterdag.
Wij aten ook wel eens hachee met aardappels, maar deze variant was nóg lekkerder.

Hierbij het recept zoals ik het van mijn moeder kreeg: het is voor twee personen.
– 200 gram rundvlees kruiden met zout en vleeskruiden.
– Vlees ongeveer een half uur braden, zodat je een bodempje jus hebt.
Dan haal je het vlees uit de jus, dat snij je vervolgens in kleine stukjes en dat doe je weer terug in de jus.
– 4 uien in stukjes snijden, die doe je ook in de jus.
Verder voeg je toe:
– 2 a 3 kruidnagelen of kruidnagelpoeder
– 2 laurierbladeren
– 2 eetlepels azijn
Dan breng je de massa weer aan de kook en laat je het een half uur tot drie kwartier lekker pruttelen.
Je kunt natuurlijk allerlei soorten groente aan deze hachee toevoegen: boontjes, rode kool, paprika, bedenk het maar. Maar voor mij is deze met alleen uien het allerlekkerst.

Servatiusstraat 13

Omdat het net zo smaakt als vroeger bij ons thuis. ( zie foto uit 1979. Detail: de oranje gordijnen boven zijn van mijn kamer)

-150 gram rijst koken zoals op de verpakking staat aangegeven.
De rijst en de hachee door elkaar mengen: serveren als één-pans-gerecht.
Dit vroeg ik vroeger altijd als eten voor mijn verjaardag, dan mocht je namelijk kiezen wat er op tafel kwam. YUM!

Reageren

27 juli: Een ‘geurige’ fietstocht.

Door Ada

Op 27 juli 2016

In Alledag

Vanmorgen fietste ik naar mijn werk. De laatste dag voor mijn vakantie.
27 juli, hoogzomer.
Rond 07.00 uur stapte ik op de fiets.
Door het jaar heen is het rond die tijd al best druk op het fietspad, er zijn heel veel mensen die op de fiets naar Groningen gaan.
Maar vanmorgen, midden in de zomervakantie, had ik het rijk bijna alleen; geen snelle jongens (en meisjes) met smalle bandjes en helmen.
Aan het begin van de dag neem ik de tijd om te genieten van de fietstocht van zo’n drie kwartier.
Foto’s, geluiden, er is veel dat ik kan delen op dit blog, maar niet de geuren van een zomermorgen op de fiets. Er komt namelijk van alles aan je neus voorbij.

In Roden eerst de heerlijke geuren van Bakker Bart en Bakker Jumbo.
Daarna aan de ene kant de boerengeur van weilanden met schapen en aan de andere kant de drukke weg met uitlaatgas-geuren.
In Peize fietste ik vervolgens langs tuinen waar bloemen heerlijk staan te bloeien.
Toen ik de Onlanden in fietste rook ik dat een boer gisteren zijn land had geïnjecteerd met mest. Blééuh.
Daarna ruik je de bloeiende aardappels (een heel typische geur, kenners weten vast wat ik bedoel) en verderop in de Onlanden hangt altijd een ondefinieerbare lucht: soms een beetje schimmelig, een beetje broeierig, gedroogd riet, het laat zich moeilijk omschrijven.
Via de rotonde bij Eelderwolde kwam ik Groningen in en langs het Winterpad kwam ik uit bij het Hoornse meer.

Het Hoornse meer om 07.35 uur

Dat rook naar watersport, meeuwen en boten. Vanmorgen lag het meer er rimpelloos bij: altijd weer mooi.
Het laatste stukje van mijn fietstocht ging door de stad langs een weg waar allemaal lindebomen staan. Die bomen bloeien rond deze tijd en geven een sterke, bedwelmende geur af, vooral omdat het er zoveel zijn.

Een fietstocht in geuren.
Toen ik vanmorgen ons kantoor binnenstapte rook het naar verse koffie. Mmmmm…..

Naschrift: toen ik vanmiddag mijn telefoon doorschakelde naar mijn collega en nog even bij hem binnen liep om afscheid te nemen had hij een klein cadeautje voor Gerard en mij: een heerlijk flesje rode wijn om bij bij te komen en te genieten van de vakantie na een turbulent jaar; het werd in dank aanvaard.
Ik schreef al eerder over deze collega: koesteren zo’n man >>>.

Reageren

26 juli: Kerken ‘in den vreemde’

Door Ada

Op 26 juli 2016

In Kerk & gemeente

Toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging bezochten we als het mogelijk was ook in het buitenland een kerkdienst op zondagmorgen. Nu wij dit weekend in Enschede te gast waren zocht ik ook een kerk waar ik een viering kon bijwonen. Via internet kwam ik terecht in de Ontmoetingskerk van de PKN-gemeente.

Van buiten een donker, solide gebouw, van binnen heel licht en een modern interieur.
Altijd een beetje spannend: vind ik de kerk op tijd, wat voor viering is het, hoe gaat het zingen hier in deze gemeente?
Het was een mooie viering, vergelijkbaar met hoe we het in Roden gewend zijn.

We lazen een verhaal uit Nummeri van Aäron en Mirjam die het leiderschap van Mozes betwisten. Ze zijn jaloers op Mozes’ band met God en ze ergeren zich eraan dat hij met een Nubische vrouw is getrouwd. (Lezen? Klik hier voor het verhaal in de basisbijbel >>>)
De voorganger begon zijn verhaal met de toespraak van Frans Timmermans voor het Europees parlement op 7 juli j.l.. Het leiderschap van Juncker werd rond de problemen omtrent Brexit betwist en Timmermans hield een vlammend betoog ten gunste van Juncker. Hij wees de parlementsleden op hun taak: hun volk vertegenwoordigen en onderling solidair zijn. Geen jaloezie en geen kwaadsprekerij.
Deze boodschap liet ook vanmorgen aan duidelijkheid niets te wensen over.
Zo’n koppeling van een oeroud verhaal aan onze moderne maatschappij kan ik altijd erg waarderen. Er is kennelijk niets nieuws onder de zon.

Ook nu kan ik het niet laten om iets over de organist te zeggen, dat doe ik in Roden per slot van rekening ook. Een organist is een belangrijke deelnemer tijdens een kerkdienst. Tijdens de collecte speelde hij een prachtig stuk, waar hij ongetwijfeld heel veel op heeft geoefend. Na de collecte stonden voorganger en diaken al op het podium voor het daarop volgende gebed, maar de organist had het stuk nog niet uitgespeeld.
Het ongeduld van de gemeente werd zichtbaar en hoorbaar. Geschuifel, gekuch, gemompel, zelfs gemopper.

Via dit blog wil ik een lans breken voor musici die zich vrijwillig inspannen om een kerkdienst instrumentaal te versieren: mensen, neem de tijd om te luisteren naar wat ze spelen. Daar hebben ze over nagedacht en dat willen ze ons graag laten horen . Laat ze dan in ieder geval in alle rust hun zelfgekozen stuk uitspelen. Dat komt ze toe. En trakteer ze in plaats van gekuch en geschuifel af en toe eens op een welgemeend applaus. Over onderlinge solidariteit gesproken…..

Aan het eind van de viering trof mij de zegen. Het waren de aloude woorden uit Nummeri die ik in mijn jeugd elke zondag aan het eind van de dienst hoorde. In onze onze tijd heeft de zegen vele verschijningsvormen, maar zondagmorgen in een voor mij vreemde kerk was deze ‘gouwe ouwe’ van grote waarde.
“De Heer zegene u en Hij behoede u;
de Heer doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig;
de Heer verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede.
Amen. “

Reageren

25 juli: Bed & Breakfast, maar dan anders.

Door Ada

Op 25 juli 2016

In Alledag

Zaterdagavond 23 juli 19.30 uur. Ik zit achter het huis van een familie in Enschede die ik niet ken. Gerard en ik hebben hiervoor met dochter Harriët anderhalf uur doorgebracht op een vol terras in de binnenstad; mensen gekeken, wijn en bier gedronken en een hele schaal nachos met gesmolten kaas en sausjes verorberd.

Nu heb ik de zaterdagkrant uit (NRC) en ik typ deze tekst voor het blog van a.s. maandag. Uit de keuken komen de heerlijkste geuren, want Harriët kookt een maaltijd voor ons. Op de achtergrond zingt Amy Winehouse en de voorspelde regen blijft uit. Relax, man…..
Hoe raakt Harriët, die in Groningen woont, nou verzeild in een keuken in Enschede?

Ze heeft zich aangemeld op Holidaylink>>>. Dat is een woningruil-website die ook mensen met huisdieren in contact brengt met mensen die op die huisdieren willen passen als de eigenaren met vakantie zijn. De afspraak is dat Harriët twee weken in het huis van deze mensen in Enschede woont, de boel in de gaten houdt en op hun katten past.
Als ze wil mag ze gasten ontvangen.
Ze nodigde ons ook uit: “Als jullie nog zin hebben om langs te komen….”.

Tuurlijk! En daar zitten we dan, een soort Bed & Breakfast bij je eigen dochter in een volslagen onbekende omgeving.
Ik moet nog een week werken, maar het voelt al als vakantie. We hebben een zak chips en spelletjes meegenomen: wij gaan ons dit weekend niet vervelen!

Beetje jammer: ik hou niet van katten…..
Maar deze ene is wel heel lief.
Lees meer over mijn avonturen met Zoever op het blog ‘Katten en ik’ >>> uit 2017

Reageren

24 juli: Dingen waar we blij van worden.

Door Ada

Op 24 juli 2016

In Alledag

Dochter Frea heeft ook een blog. Een Engels blog weliswaar, maar het is goed te volgen.
Het heet: “A blog of all things brilliant”>>> en ze zet er allemaal dingen op waar ze blij van wordt.
Filmpjes van eendenkuikens in een bad die ‘adorable’ piepen.
Engelse grapjes. Iemand die een haai aait. Poesjes die gek doen, dat soort dingen.

Gistermorgen stond er een verhaaltje op van iemand uit Amerika.

Het heet: Pokémon Go mijn favoriete verhaal tot nu toe.
Een dierenasiel zette iets on line: “Als je een volwassene bent en je wil niet dat mensen weten dat je Pokemon aan het spelen bent, dan willen we je wel een asielhond lenen voor € 5,= per uur, zodat het lijkt alsof je je hond aan het uitlaten bent.” Ha, ha, ja hoor, ja. Hier zijn de resultaten tot nu toe:
1. Ze hebben nu een wachtlijst voor mensen die willen betalen voor het voorrecht om een hond uit te laten.
2. Ze hebben zoveel geld verdiend dat ze vooreerst afzien van het betalen voor het brengen van een asieldier.
3. Als mensen de gehuurde hond uitlaten, plaatsen ze foto’s van zichzelf terwijl ze het spel spelen op Facebook en Instagram. Vervolgens komen er mensen naar het asiel en vragen of ze die specifieke hond kunnen adopteren.
4. In op zijn minst twee gevallen hebben hond-huurders het asiel gebeld en gezegd: “Hé, ik dacht dat ik geen hond wilde, maar deze hond en ik kunnen het ontzettend goed met elkaar vinden, dus ik breng hem niet terug.”
5. Het asiel heeft momenteel geen honden beschikbaar om te huren en er is een wachtlijst vanwege alle honden die geadopteerd zijn. Nu brengen andere asiels honden in om te worden verhuurd.

Het is voor mij heel begrijpelijk Frea hier blij van wordt; ik namelijk ook!

Reageren

23 juli: Het labyrint in het Natuurschoon van Nietap.

Door Ada

Op 23 juli 2016

In Geschiedenis

Op 6 juli schreef ik over het meertje in het bos bij Nietap, ‘het Vagevuur’.
Daarop kwam een reactie van Henk Kouwenberg met nog meer informatie over dat gebied; in zijn reactie noemde hij ook het labyrint. Nu kennen wij Henk Kouwenberg als ‘meester Henk’, onderwijzer op basisschool ‘de Haven’ in Roden waar onze kinderen naar toe gingen. Ik wijdde al eens eerder een blog aan het door hem geschreven boek: Dricka en de nomaden op de kwelder.>>> Via de mail vroeg ik Henk om wat meer informatie over het labyrint.
Vroeger was op de plek van het labyrint een hertenweide. Nu is daar een bosweide gemaakt; deze weide is aangelegd en wordt onderhouden door het bestuur van Natuurschoon Nietap en haar vrijwilligers. Sinds 2015 staat er een picknicktafel en ligt er een verhard pad dat ook geschikt is voor mensen met een scootmobiel. Maar het meest bijzondere en aantrekkelijke is toch wel het labyrint, uitgevoerd in doodgewone straatklinkers, maar met vakmanschap door werknemers van Novatec aangelegd.

Het labyrint komt voort uit een oeroude spirituele cultuur en kan ook de mens anno 2016 nog aanspreken en boeien. Het labyrint in het Natuurschoon is een 1:1 kopie van het labyrint in de kathedraal van Chartres. Vele mensen hebben dat pad gelopen. De bedoeling is in het kort de levensweg af te leggen naar het licht. Het is als het ware de kringloop van het leven die wordt uitgebeeld. Heel wat mensen hebben dit individueel al gedaan, ook in Nietap. Maar een bijzondere ervaring overkomt je als je het pad met bijvoorbeeld 30 mensen loopt. Je komt elkaar steeds tegen. het is dus een doorlopende ontmoeting.

In het kader van “Winterkost”, het programma van de Taakgroep Vorming & Toerusting van de PKN gemeente Roden-Roderwolde heeft Henk Kouwenberg vorig seizoen op een zondag tekst en uitleg gegeven over de spirituele en historische achtergronden van het labyrint in het algemeen. Na afloop was er gelegenheid om het smalle pad te betreden en het heen en terug al mediterend te bewandelen.

Henk stuurde nog een document mee met alle mogelijke informatie over het labyrint.
Geïnteresseerd? Klik dan hier Het labyrint in het Natuurschoon van Nietap voor een PDF.

Reageren

22 juli: Buurtspeeltuintje en onfatsoenlijk eten.

Door Ada

Op 22 juli 2016

In Koken & bakken

Vanmiddag was er een officiële opening van het nieuwe buurtspeeltuintje bij ons in de straat. Er hingen slingers en ballonnen en de hele buurt, jong en oud, had zich verzameld rondom de speelattributen op het grasveld onder de bomen. De wijkbelangenvereniging van ‘Middenveld’ in Roden had zich hiervoor ingespannen. Er was drinken, er waren toespraken en de plaatselijke pers was aanwezig om foto’s te maken. Die zien we volgende week in het Roder Journaal. Of in De Krant.

Wij wonen in deze buurt vanaf 1989. De buurjongetjes, die destijds nog door hun moeder naar school gebracht werden (ze wonen allebei even verderop in straat), stonden nu zelf als trotse vaders met hun zoontjes bij een beweeg-apparaat. En het puber-overbuurmeisje van toen heeft een mooie dochter van 7 en een stoere zoon van vijf. Die heel lief een bekertje drinken voor mama en oma haalde. Oma had ik al een tijdje niet gesproken omdat ze zeven jaar geleden al is verhuisd, dus we hebben de schade even weer ingehaald.

Ik ga graag naar zulke bijeenkomsten. Ongedwongen babbelen met Jan en Alleman. “Weet je al dat Jolanda dat huis op de hoek heeft gekocht?”
“Hoe ist met de wichter? Gien iene meer thuus dunkt mij”.
“Geesje gung ok wel hard achteruut de leste tied.”
“Heb ie nou ok al zu’n e-bike jong?”
Zomaar wat flarden van de gesprekken; het was mooi weer, dus menigeen zat wat later aan tafel dan anders.

Wij aten vanavond tagliatelle met tonijn, broccoli en gorgonzola. Over het algemeen heb ik mijzelf aardig in de hand als het om eten gaat. Eén bord vol schep ik op en daar laat ik het bij. Vanavond heb ik twee keer opgeschept. Het bord helemaal leeggeschraapt. De pan uitgeslikt. En de opscheplepel….is ’t niet verschrikkelijk?
Verschrikkelijk lekker dan hè?

Wil je dit ook eens eten? Klik dan hier Recept tagliatelle met tonijn & gorgonzola voor een PDF met het recept.

Reageren

21 juli: Zelfs bij ons in de tuin!

Door Ada

Op 21 juli 2016

In Alledag

Vorige week vrijdag fietste ik door het Noorderplantsoen in Groningen. Het was mooi weer en het was overbevolkt met jonge mensen. Niet met picknickkleedjes met bier, wijn en chips, maar allemaal mèt de telefoon in de hand op zoek naar een virtueel Pokémon figuurtje. Ze groepten samen in het park, druk besprekend wie welk figuurtje had gevangen en waar er nog meer zaten.

Eén echtpaar van middelbare leeftijd liep gearmd tussen de zoekende jongeren door, een brede grijns op beider gezichten. Ze wierpen mij, (fietsende 50-plusser zonder telefoon in de hand) een blik van verstandhouding toe: een toegeeflijk lachje en een knipoog.
Gelukkig wist ik wat het was. Carlijn had vorige week bij ons in de tuin al poppetjes gevangen. Onze dochters vinden het helemaal te gek.

Het is gemakkelijk om deze hype af te doen als idioterie. Sommige ouderen hebben er geen goed woord voor over. Maar het heeft ook voordelen. Computer-nerds die amper meer buiten kwamen gaan de straat op en ontmoeten andere mensen. Jongeren komen met elkaar in contact door dit spel. Ze gaan meer naar buiten en genieten van het zoeken naar de figuurtjes; het is gewoon een spelletje, net als verstoppertje en boompje verwisselen.
Meer weten over Pokémon-go? Klik hier >>>>

Op Facebook kreeg ik via Frea een foto uit Engeland van een papiertje dat een oudere meneer op het hek van zijn tuin had geplakt. Dat sprak mij aan.

Dit is de vertaling:
Dit is een privé-tuin.
Maar als je hier een Pokémon ziet, dan kom hem maar halen.
Geniet van het leven!
Deze hele Pokémon-jacht is verreweg één van de beste dingen die ik ooit heb gezien.

Laat
– Bittere spelbedervers
– Mensen zonder fantasie
– Mensen die niet van plezier houden
– leden van de Conservatieve partij
– boze vaders
– Donald Trump
je niet iets anders vertellen.

Dit is te gek!

Nou: ga je gang en vang zo veel verrekte Pokémons als je kan!

Reageren