Vanmorgen tijdens het ontbijt kwam het lied ‘Droomland’ voorbij in de uitvoering van Paul de Leeuw en André Hazes. Dat is wat mij betreft niet de mooiste versie.
In de jaren ’70 hoorde ik bij de Arbeidsvitaminen ‘Droomland’ gezongen door Willy Alberti en Johnny Jordaan. Prachtig vond ik het, die mooie tegenstem die omhoog gaat op een moment dat je het niet verwacht en violen die als begeleiding weer een andere melodie spelen. Maar ja, toen was ik puber. Helemaal gek was ik van de glitter&glamrockgroep Mud, ik luisterde naar Queen, The Eagles, Don McClean en Boudewijn de Groot: je at nog liever je tong op dan dat je zei dat je dit lied van Willy en Johnny zo mooi vond. Maar ik kon de melodie tweestemmmig spelen op de accordeon die ik af en toe mocht lenen van mijn ome Wim. Dat hoorde toch verder niemand, afgezien van mijn ouders en mijn broer.
Toen ik er een jaar of wat geleden achter kwam hoe ik een MP-3 bestand moest maken van een YouTube-filmpje heb ik Droomland van Alberti & Jordaan gedownload. Hij staat op mijn bestandje ‘smartlappen’ en ik luister er af en toe naar. Inmiddels heb ik zelf een mooie accordeon gekocht en speel ik o.a. ‘Droomland’. Voor mijn eigen plezier. En heel af en toe, als er niemand thuis is, dan galm ik het mee. “Oh, ik verlang so naar droohoomland…!” Heerlijk.
Ook even lekker meezingen? Hierbij een link naar een YouTube-video >>>.
Geef een reactie