Gisteravond kwamen we voor de laatste keer dit jaar bij elkaar voor de Franse les. We nemen dan allemaal wat lekkers mee (toastjes, salami, olijven, flesje wijn) voor de nazit. Maar eerst moesten we nog aan het werk: twee huiswerklessen nakijken en een gedicht bespreken. Het gedicht heette ‘Les feuilles mortes’ en het is geschreven door de dichter Jacques Prévert. We kennen het allemaal in de uitvoering van Yves Montand>>>.
Gisteravond had ik mijn gitaar mee en na het bespreken zongen we met elkaar dit melancholieke lied. Wie zei dat Franse les saai is….?
Avez vous pour moi
We schonken een glas vol en gingen een spel doen, één van ons had een Dick Bruna-kwartet meegenomen.
Geen “mag ik van jou…” maar “Avez vous pour moi…..
Best nog moeilijk. Want wat is een zeehondje? Un chien de mer, dacht iemand. Het bleek een sceau.
Iemand kon niet op het woord voor kip komen. “” eeeh….la femme du coq!” (de vrouw van de haan).
De kwartetten kwamen langzaam tot stand. Sommigen vonden het moeilijk om een kaart uit handen te geven. Dan werd er gemiept over het niet benoemen van de goede kleur “quelle couleur….?” En wat is ook maar weer het woord voor schaap? Iemand vroeg om een “Béh béh” maar daar kwam hij niet mee weg. Het was un mouton.
De jongste deelnemer heeft gewonnen. Sommigen van ons vonden dat we hem gezien zijn leeftijd (begin veertig) hadden laten winnen. Maar dat waren diegenen die zelf geen enkel kwartet hadden weten te bemachtigen. En dus ook zeker wisten dat ze dit spel nooit meer gingen doen.
Nu hebben we eerst kerstvakantie. Het werd veel te laat voor een dinsdagavond. Dat had ik toch vroeger in de derde klas van de MAVO niet kunnen vermoeden dat ik Franse les ooit nog eens zo leuk zou gaan vinden. Maar ja, mijn toenmalige leraar (Verkerk) nam nooit een kwartetspel mee. En al helemaal geen flesje wijn…..
En ook mijn medeleerlingen waren toen lang niet zo leuk als nu!
Geef een reactie