Eind november vertelde ik over een geheel nieuw soort lied dat we zongen met onze PKN-gemeente. In die viering begeleidden collega-gitariste Piety en ik de Op de Helte-cantorij bij het lied ‘De dag van de Heer’. Het was wel wennen, constateerde ik toen, maar ‘het begin is er!” ( zie >>>).

Gistermorgen stonden Piety en ik er weer met onze gitaren, samen met een gelegenheidskoortje van enkele gemeenteleden, een mini-koortje.
Spannend. Maar het experiment is geslaagd: de mensen in de kerk zongen mee.
Het was een “Ik zie jou-viering”; dan worden expliciet de jonge gezinnen uitgenodigd, zodat ze er allemaal tegelijk zijn en leeftijdsgenoten elkaar ontmoeten.

Het Kyrië-gebed was anders dan anders. We keken naar een uitvoering van het lied Kyrië-e-leison door Herman van Veen.
Als je alle onderwerpen die Van Veen aanroert tot je door laat dringen, springen de tranen je in de ogen.
Klik hier voor een uitvoering op YouTube. 

Op iedere stoel lag briefje; het was de bedoeling dat we daar een onderwerp voor de voorbede op zouden zetten. Er werden heel wat briefjes ingeleverd.
Tijdens die voorbede noemde de predikant vervolgens een aantal dingen die op die briefjes stonden. Eén zin sprong er voor mij uit. “Dat het zo moeilijk is om met meerdere generaties een kerkdienst te vieren.”
Zijn we als generaties zover uit elkaar gegroeid dat we niet meer als één gemeente een kerkdienst kunnen vieren?

Mijn opa Vrieswijk was streng gereformeerd. Hij zong tijdens de gemeentezang nooit meer mee omdat men niet meer op hele noten zong. Verder kan ik mij nog de verhitte discussies herinneren die tussen mijn vader en andere ‘mannenbroeders’ plaatsvonden over de vraag of de kinderen nou wel of niet aan het avondmaal mochten.
Zucht.

Het onbegrip tussen de generaties is van alle tijden.
Het hele scala tussen: ‘Vroeger was alles beter, zo hebben we het altijd al gedaan’ en “die ouwe mensen snappen gewoon niks meer van onze wereld” is er altijd al geweest.
Op dit blog pleit ik vandaag voor wat meer onderling begrip.
Als je een pluriforme gemeente wilt zijn, dan gebeuren er ook dingen waar jij niet achter staat. En jij doet dingen waar anderen zich niet in kunnen vinden.

En om het alleen even toe te spitsen op het onderdeel gemeentezang:
zing gewoon eens mee met een evangelisch lied.
Of met een zwaar liturgisch gezang.
Of een ‘gouwe ouwe’ van Johannes de Heer.
Want wat jij niks vindt kan voor een ander erg waardevol zijn.