14 februari: Morgen ben ik er weer….

“Morgen ben ik er weer” schreef ik zondag ik het mini-blogje.
Mooi niet.
Het is lang geleden dat de griep mij zo te pakken had; deze keer houdt het lang aan.
Zo ziek dat ik amper op kan zijn. Kopje thee en beschuitje eten, even stomen met kamille en dan bekaf weer op de bank. Moe.

Het blog schrijf ik in horizontale toestand op mijn tablet.
Geen zin in borduren.
Geen zin in haken.
Lezen, daar zou ik nu lekker tijd voor hebben, maar het hoofd is zwaar en denkt: “Je bent ziek mens. Ga slapen.”
Gerard is er maar druk mee. Hij doet tussen z’n werk door de boodschappen. Hij nam (heel lief) druiven mee……

Waar mijn dagen anders altijd vol zitten met de dagelijkse dingen, de afgelopen dagen kom ik tot niks. Ja, afleveringen van ‘Victoria’ bekijken die ik de afgelopen zaterdagen heb opgenomen. En verder uitrusten. Slapen.
Vreemd hoor; beetje naar de vogeltjes in de tuin kijken. Achter de ramen genieten van het prachtige weer. Anders had ik allang gedacht: “Lekker even naar buiten!” Wandelen of fietsen. Kan nu niet. Ziek zijn is zonde van de tijd. Bezit uw ziel in lijdzaamheid.

Dat kon mijn vader altijd zo komisch zeggen….. waar komt dat eigenlijk vandaan?
Even opgezocht.
Spreekwoorden: (1914) Zijne ziel in lijdzaamheid bezitten,
d.i. gelaten iets dulden; niet toornig worden; ontleend aan Luc. XXI, vs. 19: Besittet uwe zielen in uwe lijdtsaemheyt. Vgl. mnl.: In uwer verduldicheit of gedoochsamheden soo selt ghi uwe sielen besitten (Ruusbr.); Groot-Nederland, 1914, bl. 393:

Ja. Zo voelt het ongeveer.